هجاگو. [ هَِ ] ( نف مرکب ) هجاگوی. هجوکننده. هجاگوینده. دشنام دهنده در شعر. شاعری که در شعر مردم را به باد استهزاء گیرد. هجاء : «جهنمی هجاگو عبید زاکانی ».
( یادداشت مؤلف ).
پیشنهاد کاربران
جهنم به پای عبید بهشت میشود ای دهخدا گر وی نرود ، جهنم زشت میشود ای دهخدا �ماه�
