هجائن. [ هََ ءِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ هجان : ابل هجائن ؛ شتران سپید گرامی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). شتران سپیدموی نجیب. ( از اقرب الموارد ) ( از معجم متن اللغة ). هجان. ابن احمر گوید : کان علی الجمال أوان خفت هجائن من نعاج أوارعینا.( از تاج العروس ).|| ج ِ هجینة. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). رجوع به هجینة شود.