هجائن

لغت نامه دهخدا

هجائن. [ هََ ءِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ هجان : ابل هجائن ؛ شتران سپید گرامی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). شتران سپیدموی نجیب. ( از اقرب الموارد ) ( از معجم متن اللغة ). هجان. ابن احمر گوید :
کان علی الجمال أوان خفت
هجائن من نعاج أوارعینا.
( از تاج العروس ).
|| ج ِ هجینة. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). رجوع به هجینة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس