هجا گفتن. [ هَِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) هجو کردن. دشنام دادن در شعر. مذمت کردن. استهزاء کردن در شعر« : چون این قصیده حطیئة بر زبرقان خواندند ندیمانش گفتند این هجای زشت است که حطیئه ترا گفته است.» ( تاریخ بیهقی چ غنی ص 238 ).
چو شاعر برنجد بگوید هجا
بماند هجا تا قیامت بجا.فردوسی
چون سلف را هجا تواند گفت
خلفی کو نداند ابجد را.بدر چاچی ( از ارمغان آصفی ).