هتون
لغت نامه دهخدا
هتون. [ هََ ] ( ع ص ) سحاب هتون ؛ ابر بارنده. ( معجم متن اللغة ) ( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ). || ابری که سست و پیوسته ببارد. ( اقرب الموارد ). || ابری که گاه ببارد و گاه نبارد. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ): عین هتون الدمع؛ چشم اشکبار. ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). مطر هتون ؛ باران پیوسته.هطول. ( معجم متن اللغة ). ج ، هُتُن ، هُتَّن. ( تاج العروس ) ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) ( منتهی الارب ).
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید