هتل ابی

هتل آبی. «هتلِ آبی» داستان کوتاهی از نویسندهٔ آمریکایی استیون کرین ( ۱۸۷۱–۱۹۰۰ ) است. نخستین بار در سال ۱۸۹۸ در ۲ بخش در هفته نامهٔ کالیرز ( Collier's ) در تاریخ ۲۶ نوامبر و ۳ دسامبر ۱۸۹۸ به چاپ رسید. [ ۱] بعدها در مجموعهٔ هیولا و داستان های دیگر بازنشر شد. این داستان شاید شناخته شده ترین داستانِ این مجموعه باشد . گرچه به نظر می رسد داستانی کاملاً منطقی دربارهٔ مردی است که پس از اقامت در هتل پالاس با مشکل روبرو می شود، داستان از چندین مضمونِ پیچیده شکل گرفته است که زیربنای داستان است و به عبارتی مضمون های غالب در رمان هایی مانند «مگی: دختری از خیابان ها» و به طور کلی، مجموعهٔ داستانهای کرین را نشان می دهد. از نظر سبک شناسی، داستان از هنجارهای آن دوره خارج می شود و بیشتر وارد زمینه های اکسپرسیونیستی می شود که سبکی غیرمعمول در ادبیات آمریکا است. داستان «هتل آبی» از حیث ایجاد فضای هول و هراس بسیار در خور تأمل است. عنصر ترس در سراسر داستان حکمفرماست و نیروی سایقی که به کنش های دو مهمان بیگانه در هتل آبی دامن می زند، حاصل این ترس است. اما بیننده تیزبین به درایت درمی یابد که مایه ترس این دو مهمان بیگانه سراپا متمایز است. مایه ترس «سوئدی» غریزی و دور از ذهن است. نه خودش درمی یابد مایه ترسش چیست و نه آدم هایی که با او در خصومت می افتند از کاروبارش سر در می آورند. جامعه بی رحم و پرآفتی که سوئدی ( به خیال خود ) در آن گرفتار شده است به این هول و هراس دامن می زند و موجب می شود که او با رویاروی به این جامعه برخیزد و از همدلی مخلوقات بی نصیب گردد. اما ترس «شرقی» ظریف و چندلایه است. این ترس حاصل تیزبینی او در رویارویی با آدم ها و طبیعت است. ترس او مثل هراس سوئدی نیست که او را از حشر و نشر با آدمیان محروم سازد، بلکه در عوض مایه فراتابی ذهن او می گردد تا با دیگران حس یگانگی و تشبه پیدا کند و در عین هراس از اجتماع آدمیان با آنان همدل و هم زبان شود. برخلاف سایر شخصیت های داستان او به درایت می داند که آدمی چه در عرصه طبیعت و چه در عرصه اجتماع بی کس و تنهاست. آگاهی ذهن او از گزند سرمای طبیعت موجب می شود که حس همدلی او برای حریف به خاک افتاده نیز فرونشیند و به محاق رود. این داستان توسط نشر هرست برای اولین بار به زبان فارسی ترجمه شده است.
• ۱۹۹۹ - آلبوم ( The Coxcomb ) ، اقتباسی موسیقایی از دیوید گرابز ( David Grubbs )