هتاء
لغت نامه دهخدا
هتاء.[ هََ ت َءْ ] ( ع مص ) کج و خمیده گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || خوردن طعام را. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || شکافتن. || دریدن. هتوء. ( منتهی الارب ).
هتاء. [ هََ ت َءْ ] ( ع اِمص ) شکافتگی. || دریدگی. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) ( تاج العروس ). هتوء.
هتاء. [ هَِ ت َءْ ] ( ع اِ ) پاره ای از شب که سه یک یاچهار یک آن باشد و گاهی در مورد روز نیز به کار رود. ( معجم متن اللغة ). وقت. هنگام. هَت ء. هِت ء. هَتی ٔ.هَتی . هِتاء. هیتَاءْ. هیتاء. هَتاءَة. هُتاءَة.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید