هت ء

لغت نامه دهخدا

هت ء. [ هَِ / هََ ت ْءْ ] ( ع اِ ) وقت. ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). هزیع. ( معجم متن اللغة ). وقت و هنگام. ( منتهی الارب ). بخصوص هنگامی ازشب. ( ناظم الاطباء ). و گاهی در مورد روز هم استعمال شود. ( معجم متن اللغة ) ( تاج العروس ). مضی من اللیل هت ء؛ یعنی وقت. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). پاره ای از زمان. هَتْی ْ، هَتی ٔ، هَتی ، هِتاء،هیتَاءْ، هیتاء، هتاءة [ هََ / هَُ ءَ ]، هِتَاء.
هت ء. [ هََ ت َءْ ] ( ع مص ) زدن کسی را. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || خوردن طعام. ( اقرب الموارد ). || کج وخمیده گشتن از پیری یا بیماری. ( معجم متن اللغة ).
هت ء. [ هَِ ت َ ءْ ] ( ع اِ ) آن چیز که با وجود کثرت ، اندک نماید. ( معجم متن اللغة ).

پیشنهاد کاربران

بپرس