هبول

لغت نامه دهخدا

هبول. [ هََ ] ( ع ص ) زن گم کرده فرزند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). المراءة الثکول. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) ( لسان العرب ). ثاکلة. || زن بی فرزند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). زنی که فرزندی برایش باقی نماند. ( معجم متن اللغة ) ( لسان العرب ).

هبول. [ هََ ] ( اِخ ) پادشاهی است از پادشاهان عرب و آن را هبولة یا ابن هبولةنیز گویند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). نام پادشاهی مر تازیان را و آن را ابن الهبولة و ابن هبولة نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به هبولة ( ابن... ) شود.

فرهنگ فارسی

زن گم کرده فرزند زنیکه فرزندی برایش باقی نماند .

پیشنهاد کاربران

بپرس