هبوز

لغت نامه دهخدا

هبوز. [ هَُ ] ( ع مص ) هبز. هبزان. مردن. || ناگاه مردن. || برجهیدن. جهیدن. ( معجم متن اللغة ).

هبوز. [ هَُ ] ( ع اِ ) ج ِ هبز. زمینهای پست و هموار که اطراف آن برآمده باشد. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). هبور. رجوع به هبز شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس