هبهبی

لغت نامه دهخدا

هبهبی. [ هََ هََ بی ی ] ( ع ص ) مرد نیکو سرودگوی مر شتران را. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). آن کس که برای شتران هنگام راه رفتن آواز نیکو خواند تا بشتاب و نشاط روند. || نیکوخدمت مطلقاً. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) ( لسان العرب ). || نیکو خدمت کننده شتران را. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( معجم متن اللغة ) ( لسان العرب ). || قصاب. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( لسان العرب ). || شترکش. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || طباخ. آشپز. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( لسان العرب ). || بریان کننده. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( لسان العرب ). || تیزرو و شتاب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سریع. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). || شترسبک. ( منتهی الارب ). مؤنث آن : هبهبیة. ( اقرب الموارد ). شتر تیزرو. ( لسان العرب ). راجز گوید :
قد وصلنا هو جلا بهوجل
بالهبهبیات العتاق الزمل.
( از لسان العرب ).
|| شتر ضعیف. ( ناظم الاطباء ). || گوسپند نر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) ( لسان العرب ). || شبان گوسپندان.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) :
کانه هبهبی نام عن غنم
مستأور فی شوساد اللیل ، مذؤوب.
( از لسان العرب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس