هبهاﷲ عباسی

لغت نامه دهخدا

( هبةاﷲ عباسی ) هبةاﷲ عباسی. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه هَِ ع َب ْ با ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن محمد مهدی بن عبداﷲ منصور عباسی ، مکنی به ابوالقاسم ، شاعر و موسیقیدان و از امرای دولت عباسی و ندیم چند تن از خلفای عباسی از جمله المعتمد علی اﷲ بود.وی جنگهایی نیز کرده است اشعار کمی از خود به جای گذاشت. در سال 295 هَ. ق. درگذشت. نمونه هایی از شعر وی در کتابهای صولی و مرزبانی آمده. از اشعار اوست :
اصابک الظبی اذ رماکا
و عن طباء النقا حواکا
فلو تمنیت لم تجزه
ولو تمنی لاعداکا
یا ظالما نفسه بظلمی
لاتبک مماجنت یداکا
انت الذی ان کفرت حبی
صرفت قلبی الی سواکا.
( از اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 56 ) ( از معجم الشعراء مرزبانی ص 429 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس