هبال
لغت نامه دهخدا
هبال. [ هََ ب ْ با ] ( ع ص ) کسب کننده و ورزنده حیله ساز. ( ناظم الاطباء ). ورزنده حیله ساز. ( منتهی الارب ). کاسب محتال. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ) ( تاج العروس ). ذوالرمة گوید :
او مطعم الصید هبال لبغیته
الفی اباه بذاک الکسب یکتسب.
|| شکاری فریبنده. ( منتهی الارب ). صیادی که ناگهان بر صید برآید. ( ناظم الاطباء ).شکارچی که شکار را بفریبد. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ) ( تاج العروس ). گفته شده : «او مطعم الصید هبال لبغیته ». ( اقرب الموارد ). ذئب هبال ؛ گرگ فریبنده. ( ناظم الاطباء ). || صیاد. ( معجم متن اللغة ) ( تاج العروس ).
فرهنگ فارسی
کسب کننده و ورزنده حیله ساز ورزنده حیله ساز
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید