هبات

لغت نامه دهخدا

هبات. [ هَِ ] ( ع اِ ) ج ِ هِبَة. رجوع به هبة شود.

هبأت. [ هَُ اَ ] ( ع ، اِمص ) نرمی و سستی. اللین و الاسترخاء. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ): نومه سُبات و لیله هُبات ؛ ای لین و استرخاء. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

(اسم ) جمع هبه : (( اماابونصر ابوالخیر وابوریحان رغبت نمودند که اخبار صلات وهبات سلطان همی شنیدند. ) )

فرهنگ عمید

= هبه

پیشنهاد کاربران

بپرس