هاینکل هائی ۱۷۷ گرایف ( شیردال ) ( به آلمانی: Heinkel He 177 Greif ) یک هواگرد بمب افکن سنگین چهار موتوره بردبلند ساخت شرکت هاینکل در آلمان بود که در جنگ جهانی دوم در لوفت وافه خدمت کرد.
قصد لوفت وافه برای تولید یک بمب افکن راهبردی برد بلند در قالب برنامه «بمب افکن اورال» وزارت هوانوردی رایش، با ارائه هواگردهای دو ۱۹ و یو ۸۹، نتایج مناسبی در برنداشت لغو شد. این برنامه با درخواستی برای «بمب افکن آ» برای یک هواگرد بهتر جایگزین گشت. این درخواست خواهان بمب افکنی با حداکثر سرعت ۵۴۰ کیلومتر بر ساعت و توانایی حمل ۲٬۰۰۰ کیلوگرم بمب در برد ۱٬۶۰۰ کیلومتر با سرعت پایاسیر ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت بود. علاوه بر این هواگرد می بایست قابلیت اجرای حملات شیرجه ای با زاویه متوسط ۴۵ درجه را می داشت. شرکت هاینکل، بدون رقابت، موظف به اجرای این برنامه شد. این شرکت پروژه ۱۰۴۱ خود در این رابطه را اواخر سال ۱۹۳۶ آغاز کرد. [ ۱]
با مدیریت فنی هاینریش هرتل، برادران گونتر هواگردی با تعداد زیادی ویژگی جدید رادیکال طراحی نمودند. این هواگرد بعداً هائی ۱۷۷ نام گرفت. بدنه هواگرد مانند یک لوله بود که دماغه صیقل خورده و یک جایگاه مسلسل در مخروطِ دُم داشت. پیکربندی بال میانی برای به حداکثر رساندن بهره وری نسبت اندازه بال زیادی داشت. زیر هر بال یک محفظه بمب بزرگ بود. نیروی محرکه هائی ۱۷۷ می بایست از چهار موتور هر یک با توان حدود ۱٬۲۰۰ اسب بخار یا دو موتور هر یک با توان حدود ۲٬۴۰۰ اسب بخار تأمین می شد؛ با این حال، در این زمان هیج موتوری نبود که ۲٬۴۰۰ اسب بخار توان داشته باشد. برای کاهش نیروی پسار و بهبود تحرک پذیری، دو موتور دو تایی دایملر - بنتس دی ب ۶۰۶ هر یک متشکل از دو موتور ۱۲ سیلندر وی معکوس دی ب ۶۰۱ در کنار هم در یک محفظه، در بال ها قرار گرفت. هر جفت یک ملخ را به خرچش درمی آورد؛[ ۱] به وجهی که هواگرد ظاهر دو موتوره داشت. هائی ۱۷۷فاو - ۱، نخستین پیش نمونه روز ۱۹ نوامبر سال ۱۹۳۹ به پرواز درآمد. با این حال داغ شدن موتور و مشکلات مداوم سازه ای تولید را به تأخیر انداخت. نخستین هواگرد هائی ۱۷۷آ - ۱ جهت کارآزمایی های عملیاتی پرواز به گروه ۱ جناح ۴۰ رزمی تحویل گردید. در مجموع ۱۳۰ فروند هائی ۱۷۷آ - ۱ و ۱۷۰ فروند هائی ۱۷۷آ - ۳ تولید شدند. زیر مدل هائی ۱۷۷آ - ۳/اِر۳ می توانست سه موشک ضدکشتی هنشل هااس ۲۹۳ حمل کند. هائی ۱۷۷آ - ۳/اِر۵ یک توپ خودکار ۷۵ میلی متری در اتاقک زیر دماغه داشت. هائی ۱۷۷آ - ۳/اِر۷ گونه هواگرد اژدرافکن بود. هائی ۱۷۷آ - ۵ با سازه تقویت شده آخرین مدل به حساب می آمد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقصد لوفت وافه برای تولید یک بمب افکن راهبردی برد بلند در قالب برنامه «بمب افکن اورال» وزارت هوانوردی رایش، با ارائه هواگردهای دو ۱۹ و یو ۸۹، نتایج مناسبی در برنداشت لغو شد. این برنامه با درخواستی برای «بمب افکن آ» برای یک هواگرد بهتر جایگزین گشت. این درخواست خواهان بمب افکنی با حداکثر سرعت ۵۴۰ کیلومتر بر ساعت و توانایی حمل ۲٬۰۰۰ کیلوگرم بمب در برد ۱٬۶۰۰ کیلومتر با سرعت پایاسیر ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت بود. علاوه بر این هواگرد می بایست قابلیت اجرای حملات شیرجه ای با زاویه متوسط ۴۵ درجه را می داشت. شرکت هاینکل، بدون رقابت، موظف به اجرای این برنامه شد. این شرکت پروژه ۱۰۴۱ خود در این رابطه را اواخر سال ۱۹۳۶ آغاز کرد. [ ۱]
با مدیریت فنی هاینریش هرتل، برادران گونتر هواگردی با تعداد زیادی ویژگی جدید رادیکال طراحی نمودند. این هواگرد بعداً هائی ۱۷۷ نام گرفت. بدنه هواگرد مانند یک لوله بود که دماغه صیقل خورده و یک جایگاه مسلسل در مخروطِ دُم داشت. پیکربندی بال میانی برای به حداکثر رساندن بهره وری نسبت اندازه بال زیادی داشت. زیر هر بال یک محفظه بمب بزرگ بود. نیروی محرکه هائی ۱۷۷ می بایست از چهار موتور هر یک با توان حدود ۱٬۲۰۰ اسب بخار یا دو موتور هر یک با توان حدود ۲٬۴۰۰ اسب بخار تأمین می شد؛ با این حال، در این زمان هیج موتوری نبود که ۲٬۴۰۰ اسب بخار توان داشته باشد. برای کاهش نیروی پسار و بهبود تحرک پذیری، دو موتور دو تایی دایملر - بنتس دی ب ۶۰۶ هر یک متشکل از دو موتور ۱۲ سیلندر وی معکوس دی ب ۶۰۱ در کنار هم در یک محفظه، در بال ها قرار گرفت. هر جفت یک ملخ را به خرچش درمی آورد؛[ ۱] به وجهی که هواگرد ظاهر دو موتوره داشت. هائی ۱۷۷فاو - ۱، نخستین پیش نمونه روز ۱۹ نوامبر سال ۱۹۳۹ به پرواز درآمد. با این حال داغ شدن موتور و مشکلات مداوم سازه ای تولید را به تأخیر انداخت. نخستین هواگرد هائی ۱۷۷آ - ۱ جهت کارآزمایی های عملیاتی پرواز به گروه ۱ جناح ۴۰ رزمی تحویل گردید. در مجموع ۱۳۰ فروند هائی ۱۷۷آ - ۱ و ۱۷۰ فروند هائی ۱۷۷آ - ۳ تولید شدند. زیر مدل هائی ۱۷۷آ - ۳/اِر۳ می توانست سه موشک ضدکشتی هنشل هااس ۲۹۳ حمل کند. هائی ۱۷۷آ - ۳/اِر۵ یک توپ خودکار ۷۵ میلی متری در اتاقک زیر دماغه داشت. هائی ۱۷۷آ - ۳/اِر۷ گونه هواگرد اژدرافکن بود. هائی ۱۷۷آ - ۵ با سازه تقویت شده آخرین مدل به حساب می آمد. [ ۲]
wiki: هاینکل هائی ۱۷۷