هاینکل هائی ۱۱۵ ( به آلمانی: Heinkel He 115 ) یک هواگرد آب نشین تک باله دو موتوره سه سرنشین ساخت شرکت هاینکل در آلمان بود که پیش جنگ جهانی دوم طراحی شد و در نقش های شناسایی، مین ریزی و اژدرافکن در لوفت وافه خدمت کرد.
طراحی هاینکل هائی ۱۱۵ نتیجه درخواست ماه ژوئیه سال ۱۹۳۵ وزارت هوانوردی رایش برای یک هواگرد آب نشین اژدرافکن با نقش ثانویه هواگرد شناسایی و مین ریز، بود. هائی ۱۱۵فاو - ۱، نخستین پیش نمونه ماه اوت سال ۱۹۳۷ به پرواز درآمد. [ ۱] این هواگرد تک بالهٔ بال میانی تمام فلزی ساختاری سنتی با بدنه ای باریک داشت. مقطع بخش میانی هواگرد مستطیلی شکل و دُم افقی مهاربندی شده بود. نیرو محرکه توسط دو موتور ب ام و ۱۳۲کا هر یک با توان ۹۶۰ اسب بخار ( ۷۱۵ کیلووات ) تامین می شد. ارابه فرود متشکل از شناورهای یک تکه با لوله های اتصال پشت سرهم و چند سیم مهار بود. بال ها برآافزاهای ساده چند تکه، دُم افقی حالت ثابت و تمامی سطوح هدایت زبانه های بزرگ چاک خورده داشت. فضای بدنه سه خدمه را در خود جای می داد. اتاقک خلبان بال لبه حمله بال بود و آسمانه کشویی داشت. در دماغه لعاب دار جایگاهی برای دیده بان بود که یک ابزار نشانه گیری بمب و در کلاهک سقف یک مسلسل ام گه ۱۵ داشت. بالای لبه فرار بال یک اتاقک برای بیسیم چی بود که او هم یک مسلسل ام گه ۱۵ برای دفاع پشت داشت. بدنه زیر بال ها محفظه درونی تسلیحات بود که امکان یک اژدر ۸۰۰ کیلوگرمی یا سه بمب ۲۵۰ کیلوگرمی اس سی ۲۵۰ را در خود جای می داد. در کل هائی ۱۱۵ دارای سازه ای قوی و هدایت پذیری خوبی در در هوا و سطح آب بود و هیچ نقص عمده ای در آن مشاهده نمی شد. هواگرد عملکرد بهتری از رقیب خود ها ۱۴۰ نشان می داد. ماه مارس سال ۱۹۳۸ سفارش تولید آن برای ناوگان دریایی لوفت وافه صادر شد. البته هائی ۱۱۵ در همان ابتدای ورود به خدمت تا حدودی منسوخ به حساب می آمد. [ ۲]
پیش نمونه با پسارگیرهای هوا لغز در دماغه و اتاقک های فوقانی و ظرفیت سوخت بیشتر اصلاح شد. دو پیش نمونه دیگر هم پدید آمد. هائی ۱۱۵ فاو - ۳ تقریبا همانند مدل تولیدی بود. در این هواگرد ضخامت صفحات لبه حمله بال کمتر و در لبه فرار بیشتر، دماغه طولانی تر و هوا لغزتر شد. یک کلاهک مسلسل هم در دماغه قرار گرفت. اتاقک خلبان و بیسی چی با آسمانه مشترک در هم تلفیق شد. ابزارهای هدایت ساده ای به بیسیم چی تعلق گرفت تا در صورت ناتوانی خلبان، شاید بتواند هواگرد را پایگاه بازگرداند. [ ۲] هائی ۱۱۵ توانست چند رکورد بین المللی در گونه خود با پرواز در مسافت های ۱٬۰۰۰ و ۲٬۰۰۰ کیلومتری با محموله های متفاوت در سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت برجای بگذارد. با این عملکرد مورد توجه قرار گرفت و مدل هائی ۱۱۵آ - ۲ به نروژ و سوئد صادر شد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطراحی هاینکل هائی ۱۱۵ نتیجه درخواست ماه ژوئیه سال ۱۹۳۵ وزارت هوانوردی رایش برای یک هواگرد آب نشین اژدرافکن با نقش ثانویه هواگرد شناسایی و مین ریز، بود. هائی ۱۱۵فاو - ۱، نخستین پیش نمونه ماه اوت سال ۱۹۳۷ به پرواز درآمد. [ ۱] این هواگرد تک بالهٔ بال میانی تمام فلزی ساختاری سنتی با بدنه ای باریک داشت. مقطع بخش میانی هواگرد مستطیلی شکل و دُم افقی مهاربندی شده بود. نیرو محرکه توسط دو موتور ب ام و ۱۳۲کا هر یک با توان ۹۶۰ اسب بخار ( ۷۱۵ کیلووات ) تامین می شد. ارابه فرود متشکل از شناورهای یک تکه با لوله های اتصال پشت سرهم و چند سیم مهار بود. بال ها برآافزاهای ساده چند تکه، دُم افقی حالت ثابت و تمامی سطوح هدایت زبانه های بزرگ چاک خورده داشت. فضای بدنه سه خدمه را در خود جای می داد. اتاقک خلبان بال لبه حمله بال بود و آسمانه کشویی داشت. در دماغه لعاب دار جایگاهی برای دیده بان بود که یک ابزار نشانه گیری بمب و در کلاهک سقف یک مسلسل ام گه ۱۵ داشت. بالای لبه فرار بال یک اتاقک برای بیسیم چی بود که او هم یک مسلسل ام گه ۱۵ برای دفاع پشت داشت. بدنه زیر بال ها محفظه درونی تسلیحات بود که امکان یک اژدر ۸۰۰ کیلوگرمی یا سه بمب ۲۵۰ کیلوگرمی اس سی ۲۵۰ را در خود جای می داد. در کل هائی ۱۱۵ دارای سازه ای قوی و هدایت پذیری خوبی در در هوا و سطح آب بود و هیچ نقص عمده ای در آن مشاهده نمی شد. هواگرد عملکرد بهتری از رقیب خود ها ۱۴۰ نشان می داد. ماه مارس سال ۱۹۳۸ سفارش تولید آن برای ناوگان دریایی لوفت وافه صادر شد. البته هائی ۱۱۵ در همان ابتدای ورود به خدمت تا حدودی منسوخ به حساب می آمد. [ ۲]
پیش نمونه با پسارگیرهای هوا لغز در دماغه و اتاقک های فوقانی و ظرفیت سوخت بیشتر اصلاح شد. دو پیش نمونه دیگر هم پدید آمد. هائی ۱۱۵ فاو - ۳ تقریبا همانند مدل تولیدی بود. در این هواگرد ضخامت صفحات لبه حمله بال کمتر و در لبه فرار بیشتر، دماغه طولانی تر و هوا لغزتر شد. یک کلاهک مسلسل هم در دماغه قرار گرفت. اتاقک خلبان و بیسی چی با آسمانه مشترک در هم تلفیق شد. ابزارهای هدایت ساده ای به بیسیم چی تعلق گرفت تا در صورت ناتوانی خلبان، شاید بتواند هواگرد را پایگاه بازگرداند. [ ۲] هائی ۱۱۵ توانست چند رکورد بین المللی در گونه خود با پرواز در مسافت های ۱٬۰۰۰ و ۲٬۰۰۰ کیلومتری با محموله های متفاوت در سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت برجای بگذارد. با این عملکرد مورد توجه قرار گرفت و مدل هائی ۱۱۵آ - ۲ به نروژ و سوئد صادر شد. [ ۳]
wiki: هاینکل هائی ۱۱۵