هایْنِه، هایْنْریش (۱۷۹۷ـ۱۸۵۶)(Heine, Heinrich)
هایْنِه، هایْنْریش
شاعر رُمانتیک و روزنامه نگار آلمانی. برخی از آثارش عبارت اند ازتصویرهای سفر (۱۸۲۶ـ۱۸۳۱)، که ترکیبی از سفرنامه و طنز است، و کتاب ترانه ها (۱۸۲۷). هاینه، که به سبب جریان های ضدیهود و سانسور ضدآزادی در آلمان، سرخورده شده بود، این کشور را ترک کرد و از ۱۸۳۱ در پاریس ساکن شد. شعرهای تازه را در ۱۸۴۴ منتشر کرد. در تغزل رُمانتیک و نیز در طنز سرآمد همگان بود. فرانتس شوبرت و روبرت شومان برای بسیاری از شعرهایش موسیقی ساخته اند. نخستین جلد از اشعارش در ۱۸۲۱ و پس از آن میان پردۀ تغزلی در ۱۸۲۳ منتشر شد. در پاریس به نوشتن مقالات عمیق سیاسی پرداخت و به طنز روی آورد؛ مانند آلمان (۱۸۴۴)، که طنزی سیاسی و منظوم بود. آتّا ترول (۱۸۴۷)، اثر دیگرش، را «غزل خداحافظی رمانتیسم» توصیف کرده اند. هاینه در دوسلدورف زاده شد. کارش را با بانکداری شروع کرد، اما پس از ناکامی در این حرفه در ۱۸۱۹ در بُن به تحصیل حقوق پرداخت. ابتدا به گوتینگن و سپس به برلین رفت و شاگرد هگل، فیلسوف آلمانی، شد. گذراندن تعطیلات در جنگل سیاه در ۱۸۲۵، به او در تألیف جلد اول تصویرهای سفر کمک کرد. پس از آن به لندن، مونیخ، و ایتالیا سفر کرد. کتاب ترانه ها به موفقیتی غیرمنتظره دست یافت و در طول زندگی اش سیزده بار تجدید چاپ شد. هاینه، پس از دیداری از برلین در ۱۸۲۹ و اقامت کوتاهی در هامبورگ (۱۸۲۹ـ۱۸۳۱)، پاریس را برای اقامت برگزید و خبرنگار روزنامه های آلمانی شد. در ۱۸۳۵ در رأس فهرست نویسندگان ممنوع القلم در آلمان قرار داشت. در دوره های کوتاهی در ۱۸۴۳ و ۱۸۴۷ دوباره به آلمان رفت. در پاریس با استقبال محفل رُمانتیک ها مواجه شد، که اعضای آن عبارت بودند از ویکتور هوگو، ژرژ ساند، آلفرد دو موسه، تئوفیل گوتیه، شارل سنت بوو، و موسیقی دان هایی چون فردریک شوپن و هکتور برلیوز و نیز اوژن دُلا کروا، نقاش فرانسوی. از آلمان (۱۸۳۵) و مکتب رُمانتیک (۱۸۳۶) مهم ترین آثار هاینه در این دوره اند. از ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۸ از دولت فرانسه مقرری دریافت می کرد. سالن (چهار جلد) در فاصلۀ بین این زمان و ۱۸۴۰ نوشته شد که شامل مقاله های او، فلسفه و ادبیات آلمانی، برای نشریۀ رِوو دِ دو موند بود. در ۱۸۴۵ مبتلا به نوعی بیماری ستون فقرات شد و از ۱۸۴۸ تا هنگام مرگش بستری بود.رومانسرو (۱۸۵۱) و تازه ترین شعرها (۱۸۵۳ـ۱۸۵۴) از آخرین آثارش محسوب می شوند.
هایْنِه، هایْنْریش
شاعر رُمانتیک و روزنامه نگار آلمانی. برخی از آثارش عبارت اند ازتصویرهای سفر (۱۸۲۶ـ۱۸۳۱)، که ترکیبی از سفرنامه و طنز است، و کتاب ترانه ها (۱۸۲۷). هاینه، که به سبب جریان های ضدیهود و سانسور ضدآزادی در آلمان، سرخورده شده بود، این کشور را ترک کرد و از ۱۸۳۱ در پاریس ساکن شد. شعرهای تازه را در ۱۸۴۴ منتشر کرد. در تغزل رُمانتیک و نیز در طنز سرآمد همگان بود. فرانتس شوبرت و روبرت شومان برای بسیاری از شعرهایش موسیقی ساخته اند. نخستین جلد از اشعارش در ۱۸۲۱ و پس از آن میان پردۀ تغزلی در ۱۸۲۳ منتشر شد. در پاریس به نوشتن مقالات عمیق سیاسی پرداخت و به طنز روی آورد؛ مانند آلمان (۱۸۴۴)، که طنزی سیاسی و منظوم بود. آتّا ترول (۱۸۴۷)، اثر دیگرش، را «غزل خداحافظی رمانتیسم» توصیف کرده اند. هاینه در دوسلدورف زاده شد. کارش را با بانکداری شروع کرد، اما پس از ناکامی در این حرفه در ۱۸۱۹ در بُن به تحصیل حقوق پرداخت. ابتدا به گوتینگن و سپس به برلین رفت و شاگرد هگل، فیلسوف آلمانی، شد. گذراندن تعطیلات در جنگل سیاه در ۱۸۲۵، به او در تألیف جلد اول تصویرهای سفر کمک کرد. پس از آن به لندن، مونیخ، و ایتالیا سفر کرد. کتاب ترانه ها به موفقیتی غیرمنتظره دست یافت و در طول زندگی اش سیزده بار تجدید چاپ شد. هاینه، پس از دیداری از برلین در ۱۸۲۹ و اقامت کوتاهی در هامبورگ (۱۸۲۹ـ۱۸۳۱)، پاریس را برای اقامت برگزید و خبرنگار روزنامه های آلمانی شد. در ۱۸۳۵ در رأس فهرست نویسندگان ممنوع القلم در آلمان قرار داشت. در دوره های کوتاهی در ۱۸۴۳ و ۱۸۴۷ دوباره به آلمان رفت. در پاریس با استقبال محفل رُمانتیک ها مواجه شد، که اعضای آن عبارت بودند از ویکتور هوگو، ژرژ ساند، آلفرد دو موسه، تئوفیل گوتیه، شارل سنت بوو، و موسیقی دان هایی چون فردریک شوپن و هکتور برلیوز و نیز اوژن دُلا کروا، نقاش فرانسوی. از آلمان (۱۸۳۵) و مکتب رُمانتیک (۱۸۳۶) مهم ترین آثار هاینه در این دوره اند. از ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۸ از دولت فرانسه مقرری دریافت می کرد. سالن (چهار جلد) در فاصلۀ بین این زمان و ۱۸۴۰ نوشته شد که شامل مقاله های او، فلسفه و ادبیات آلمانی، برای نشریۀ رِوو دِ دو موند بود. در ۱۸۴۵ مبتلا به نوعی بیماری ستون فقرات شد و از ۱۸۴۸ تا هنگام مرگش بستری بود.رومانسرو (۱۸۵۱) و تازه ترین شعرها (۱۸۵۳ـ۱۸۵۴) از آخرین آثارش محسوب می شوند.
wikijoo: هاینه،_هاینریش_(۱۷۹۷ـ۱۸۵۶)