هاینریش پاولوس

هاینریش اِبرهارد گوتلوب پاولوس ( آلمانی: Heinrich Eberhard Gottlob Paulus ۱ سپتامبر ۱۷۶۱–۱۰ اوت ۱۸۵۱[ ۱] ) فیلسوف و الهی دانِ پروتستان آلمانی، منتقد کتاب مقدس مسیحیان و خردگرایی بود که تفسیرهایی طبیعت گرایانه از معجزات عیسی مسیح در کتب مقدس داشت. [ ۲]
هاینریش پاولوس در یک خانوادهٔ لوتری و کشیش زاده شد. تحصیل خود را در رشته فلسفه و الهیات در دانشگاه توبینگن ادامه داد و موفق به دریافت درجهٔ دکترا شد. پس از سفرهای علمی فراوان و مطالعات بسیار در حیطهٔ زبان های شرقی، مشغول به تدریس در دانشگاه ینای آلمان شد. سرانجام پاولوس به سال ۱۸۵۱ آرام گرفت. [ ۳]
تفکرات دینی و فلسفی او را می توان چنین خلاصه کرد:
• او یک فیلسوف عصر روشنگری و خردگرا بود که به خودبنیادیِ فرد و اختیار آزاد باور داشت.
• عدم باور به مصلوب شدن مسیح.
• طرفداری از دولت مدرن و قانون اساسی.
• ۱۸۰۲، Philologisch - kritischer und historischer Kommentar über das neue Testament ( نقد فلسفی و تفسیر تاریخی عهد جدید )
• ۱۸۲۸، Das Leben Jesu als Grundlage einer reinen Geschichte des Urchristentums ( زندگی عیسی مسیح به عنوان یک گزارش کاملاً تاریخی از اوایل مسیحیت؛ در دو جلد )