هاینریش هوبشمان

هوبشمان در یِنا، توبینگن، لایپزیگ و مونیخ در زمینهٔ لغت شناسیِ زبان های شرقی تحصیل کرد. در ۱۸۷۶، در لایپزیگ، به عنوان استاد در رشتهٔ زبان های ایرانی به تدریس پرداخت. در ۱۸۷۷ نیز در استراسبورگ به استادیِ لغت شناسی تطبیقی رسید.
هوبشمان نخستین دانشمندی بود که ثابت کرد زبان ارمنی جزو زبان های ایرانی نیست. او این پیشنهاد علمیِ موفق را در سال ۱۸۷۵ در قالب مقاله ای مطرح کرد. پیشتر، گمان می شد که ارمنی جزو شاخهٔ زبان های ایرانی ست؛ زیرا در طول تاریخِ این زبان، شمار قابل توجهی از عناصر واژگانیِ ایرانی واردِ ارمنی شده است. هوبشمان ثابت کرد که ارمنی به تنهایی زیرشاخه ای از زبان های هندواروپایی را تشکیل می دهد. او با بهره گیری از شیوهٔ پژوهش عالمانهٔ تطبیقی، حجم انبوهی از واژه های ایرانیِ دخیل در ارمنی را ( که اکثر واژگان آن زبان را تشکیل می دهد ) بازیافت و از واژه های غیرایرانیِ موجود در ارمنی متمایز ساخت.
• "Über die Stellung des Armenischen im Kreise der indogermanischen Sprachen" ( 1875 )
• Armenische Studien ( 1883 )
• Das indogermanische Vokalsystem ( 1885 )
• Etymologie und Lautlehre der ossetischen Sprache ( 1887 )
• Persische Studien ( 1895 )
• Armenische Grammatik ( 1895 )
• Altarmenische Ortsnamen ( 1904 )