هاینریش دوم ( به آلمانی: Heinrich II ) ( ۶ مه ۹۷۲ میلادی – ۱۳ ژوئیه ۱۰۲۴ میلادی ) پنجمین و واپسین امپراتوری مقدس روم از دودمان اتنی بود. او در ۱۰۱۴ میلادی در رم تاج گذاری نمود و تا زمان مرگش بر این جایگاه باقی ماند. وی تنها پادشاه ژرمن تقدیس شده از سوی کلیسای کاتولیک است.
... [مشاهده متن کامل]
پدر او هاینریش دوم باواریایی دوک باواریا بود که بر ضد دو پادشاه پیش از خود شوریده بود. به تبع این شورش ها وی بیشتر در تبعید می زیست. این تبعیدها سبب شد تا هاینریش جوان از خردسالی جذب کلیسا شود. وی در مدرسهٔ کلیسای هیلدسهایم به تحصیل پرداخت. با مرگ پدر در ۹۹۵ او به نام هاینریش چهارم دوک باواریا شد.
۱۰۰۲ میلادی او رهسپار رم بود تا به پسرخاله اش اتوی سوم یاری رساند، ولی اتو درگذشت و هاینریش از فرصت بهره جست و در ۷ ژوئن همان سال در ماینتس تاج گذاری نمود.
او سال های پس از تاج گذاری اش را به تحکیم قدرتش در مرزها پرداخت. یک لشکرکشی علیه بورسلاو یکم خروبری پادشاه لهستان انجام داد و نیز به جنگ با پادشاهی ایتالیا پرداخت.
در ۱۰۲۰ میلادی پاپ بندیکت هشتم در بامبرگ به دیدار هاینریش رفت و از او درخواست نمود به جنوب ایتالیا رفته و از گسترش قدرت امپراتوری روم شرقی جلوگیری نماید. دو سال پس از آن هاینریش نیروی بسیاری را به کرانه های دریای آدریاتیک در جنوب ایتالیا فرستاد.
در ژوئیهٔ ۱۱۴۷ سال ها پس از مرگش او از سوی پاپ کلمنت دوم تقدیس شد.
... [مشاهده متن کامل]
پدر او هاینریش دوم باواریایی دوک باواریا بود که بر ضد دو پادشاه پیش از خود شوریده بود. به تبع این شورش ها وی بیشتر در تبعید می زیست. این تبعیدها سبب شد تا هاینریش جوان از خردسالی جذب کلیسا شود. وی در مدرسهٔ کلیسای هیلدسهایم به تحصیل پرداخت. با مرگ پدر در ۹۹۵ او به نام هاینریش چهارم دوک باواریا شد.
۱۰۰۲ میلادی او رهسپار رم بود تا به پسرخاله اش اتوی سوم یاری رساند، ولی اتو درگذشت و هاینریش از فرصت بهره جست و در ۷ ژوئن همان سال در ماینتس تاج گذاری نمود.
او سال های پس از تاج گذاری اش را به تحکیم قدرتش در مرزها پرداخت. یک لشکرکشی علیه بورسلاو یکم خروبری پادشاه لهستان انجام داد و نیز به جنگ با پادشاهی ایتالیا پرداخت.
در ۱۰۲۰ میلادی پاپ بندیکت هشتم در بامبرگ به دیدار هاینریش رفت و از او درخواست نمود به جنوب ایتالیا رفته و از گسترش قدرت امپراتوری روم شرقی جلوگیری نماید. دو سال پس از آن هاینریش نیروی بسیاری را به کرانه های دریای آدریاتیک در جنوب ایتالیا فرستاد.
در ژوئیهٔ ۱۱۴۷ سال ها پس از مرگش او از سوی پاپ کلمنت دوم تقدیس شد.
