هایلایف

هایلایف ( انگلیسی: Highlife ) یک سبک موسیقی است که در قرن نوزدهم در غرب آفریقای بریتانیا و در شهرهای واقع در مناطق کنونی نیجریه و غنا در غرب آفریقا در طول دوران تاریخی خود به عنوان مستعمره امپراتوری بریتانیا و از طریق مسیرهای تجاری آن در مناطق ساحلی، آغاز شد. این سبک به توصیف چندین تلفیق محلی از ملودی های معیار آفریقایی و موسیقی جاز غربی می پردازد. [ ۱] هایلایف از ساختارهای ملودیک و ریتمیک اصلی موسیقی سنتی آفریقا استفاده می کند، اما معمولاً با سازهای غربی نواخته می شود. هایلایف با نوای شیپورهایی به سبک جاز و صدای چندین گیتار که گروه را رهبری می کنند، و استفاده از سبک نوازندگی گیتار با دو انگشت که نمونه ای از موسیقی آفریقایی است، شناخته می شود. این سبک اخیراً صدایی سینت محور با تمپوی بالا کسب کرده است. [ ۲] [ ۳]
با کسب افزایش محبوبیت هایلایف، این سبک در سراسر مناطق غرب آفریقا گسترش یافت. پیشگامانی مانند کاردینال رکس لاوسون، ئی. تی. منسا، ویکتور اووایفو، همگی این سبک را با القای درام های سنتی آفریقا و وسترن «نیتیو بلوز» کامل کردند. [ ۱] پس از جنگ، محبوبیت این سبک در میان مردم ایگبو نیجریه بازگشت که با استفاده از ریف های سنتی گیتار خودشان و تأثیرات فرهنگ و ذائقهٔ متنوع مردم نیجریه، آن را با هم ترکیب کردند و به کمال رساندند تا ایگبو هایلایف شکل گیرد؛ سبکی که به محبوب ترین سبک موسیقی این کشور در دههٔ ۱۹۶۰ تبدیل شد. [ ۴]
هایلایف از طریق ادغام با نهادهای مذهبی و تأثیر مثبتی که بر مهاجران غنایی که وطن خود را ترک می کردند داشت، به عنوان بخشی از موسیقی محبوب غنایی ها و دور از وطن های آن ها در سطح جهان باقی مانده است. [ ۵]