هاکوپ وارتانیان ( ارمنی: Հակոբ Վարդանյան؛ زاده ۱۲۸۲ - درگذشته ۱۳۶۲ ) نقاش ارمنی تبار اهل ایران و از پیشکسوتان هنر نگارگری آبرنگ ایران بود.
در سال ۱۲۸۲ خورشیدی ( ۱۹۰۳ میلادی ) در تهران متولد و تحصیلات خود را در سال ۱۲۹۹ با درجه ممتاز از مدرسه مختلط ارامنه به پایان رسانید. سپس در سال های ۱۳۰۵–۱۳۰۳ ( ۲۶–۱۹۲۴ ) در جلفای اصفهان به تدریس پرداخت و دو سال نیز در تهران تدریس نمود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از آن تا سال ۱۳۲۲ ( ۱۹۴۴ ) در شرکت های مختلف به کار حسابداری پرداخت. در تمام این سال ها به دلیل داشتن ذوق و علاقهٔ سرشاری که به نقاشی پرداخت در کارگاه «مانی» و در کنار مارکار قرابگیان و آندره سوروگین ( درویش ) ، میشا شهبازیان به کار پرداخت. آن ها در فرصت های آزاد خود به روستاها و دهات اطراف تهران می رفتند و هر کدام به سبک خود به نقاشی می پرداختند. از آن دوره تابلوهای بسیار زیبای آبرنگ باقی ماند که در مجموعه های اشخاص مختلف و همچنین موزه مجلس شورای اسلامی می توان نمونه های خوبی از آن را دید. برخی دیگراز آثار وی در موزه کرمان نگهداری می گردند.
او در تاریخ ۱۳۲۳ ( ۱۹۴۴ ) به استخدام شرکت نفت درآمد و بار سنگین زندگی مجال نداد که در این مدت ۱۸ سال دست به قلم ببرد. فشار زندگی باعث شد در این مدت کار اضافی شرکت نفت را قبول کند کاری که هیچ ارتباطی به ذوق ظریف وی نداشت. حسابداری و مسئولیت زندگی به خصوص دو فرزند که یکی از آنان ذوق خوانندگی را از مادر به اثر برده بود ( خانم هاگینت وارطانیان که بعدها خواننده اپرا شد ) . کمتر به او فرصت داد تا به نقاشی بپردازد. در سال ۱۳۲۱ ( ۱۹۴۲ ) و در سن شصت سالگی از شرکت نفت بازنشسته گردید و بعد از آن مجدداً به نقاشی پرداخت. به طوری که وقفهٔ سال های قبل را جبران نمود. در این دوره او با رنگ روغن و آبرنگ شاهکارهایی آفرید و به نمایش در نگارخانه های مختلف از جمله نگارخانهٔ آفتاب، انجمن فرهنگی ایران و آمریکا، گالری یادها و خاطره ها، گالری سولیوان و همچنین در گالری هنر معاصر ارمنستان اقدام نمود که مورد استقبال فراوان قرار گرفت.
هاکوپ وارطانیان در ساخت و ساز آبرنگ معروف است. سیاه قلم های او نیز شهرت خاصی دارند. استاد دستی هم در موسیقی داشت. در نواختن ویولن چیره دست بود و با استاد مهرتاش در باشگاه باربد همکاری می کرد. نام او در کنار هنرمندانی چون قمرالملوک وزیری و ملوک ضرابی برای دوستداران موسیقی آشنا بود. وارتانیان در حالیکه بینایی اش را از دست می داد در سال ۱۳۶۲ خورشیدی ( ۱۹۸۳ میلادی ) در تهران درگذشت.
در سال ۱۲۸۲ خورشیدی ( ۱۹۰۳ میلادی ) در تهران متولد و تحصیلات خود را در سال ۱۲۹۹ با درجه ممتاز از مدرسه مختلط ارامنه به پایان رسانید. سپس در سال های ۱۳۰۵–۱۳۰۳ ( ۲۶–۱۹۲۴ ) در جلفای اصفهان به تدریس پرداخت و دو سال نیز در تهران تدریس نمود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از آن تا سال ۱۳۲۲ ( ۱۹۴۴ ) در شرکت های مختلف به کار حسابداری پرداخت. در تمام این سال ها به دلیل داشتن ذوق و علاقهٔ سرشاری که به نقاشی پرداخت در کارگاه «مانی» و در کنار مارکار قرابگیان و آندره سوروگین ( درویش ) ، میشا شهبازیان به کار پرداخت. آن ها در فرصت های آزاد خود به روستاها و دهات اطراف تهران می رفتند و هر کدام به سبک خود به نقاشی می پرداختند. از آن دوره تابلوهای بسیار زیبای آبرنگ باقی ماند که در مجموعه های اشخاص مختلف و همچنین موزه مجلس شورای اسلامی می توان نمونه های خوبی از آن را دید. برخی دیگراز آثار وی در موزه کرمان نگهداری می گردند.
او در تاریخ ۱۳۲۳ ( ۱۹۴۴ ) به استخدام شرکت نفت درآمد و بار سنگین زندگی مجال نداد که در این مدت ۱۸ سال دست به قلم ببرد. فشار زندگی باعث شد در این مدت کار اضافی شرکت نفت را قبول کند کاری که هیچ ارتباطی به ذوق ظریف وی نداشت. حسابداری و مسئولیت زندگی به خصوص دو فرزند که یکی از آنان ذوق خوانندگی را از مادر به اثر برده بود ( خانم هاگینت وارطانیان که بعدها خواننده اپرا شد ) . کمتر به او فرصت داد تا به نقاشی بپردازد. در سال ۱۳۲۱ ( ۱۹۴۲ ) و در سن شصت سالگی از شرکت نفت بازنشسته گردید و بعد از آن مجدداً به نقاشی پرداخت. به طوری که وقفهٔ سال های قبل را جبران نمود. در این دوره او با رنگ روغن و آبرنگ شاهکارهایی آفرید و به نمایش در نگارخانه های مختلف از جمله نگارخانهٔ آفتاب، انجمن فرهنگی ایران و آمریکا، گالری یادها و خاطره ها، گالری سولیوان و همچنین در گالری هنر معاصر ارمنستان اقدام نمود که مورد استقبال فراوان قرار گرفت.
هاکوپ وارطانیان در ساخت و ساز آبرنگ معروف است. سیاه قلم های او نیز شهرت خاصی دارند. استاد دستی هم در موسیقی داشت. در نواختن ویولن چیره دست بود و با استاد مهرتاش در باشگاه باربد همکاری می کرد. نام او در کنار هنرمندانی چون قمرالملوک وزیری و ملوک ضرابی برای دوستداران موسیقی آشنا بود. وارتانیان در حالیکه بینایی اش را از دست می داد در سال ۱۳۶۲ خورشیدی ( ۱۹۸۳ میلادی ) در تهران درگذشت.
