هاوکْس، کریسْتوفِر (۱۹۰۵ـ۱۹۹۲)(Hawkes, Christopher)
هاوکْس، کریسْتوفِر
باستان شناس بریتانیایی. در بررسی دوره های ماقبل تاریخی اروپا پیش گام بود و در اواخر دهۀ ۱۹۲۰ و اوایل دهۀ ۱۹۳۰ به ایجاد رشته ای با نام ماقبل تاریخ بین المللی در بریتانیا کمک کرد. نوشته های او فوق العاده اثربخش بودند، ازجمله کتاب بنیادهای ماقبل تاریخی اروپا (۱۹۴۰). هاوکس در حفّاری مهارت داشت، و نحوۀ کارش در کاوشگاه های عصر آهن، از قبیل دژ کوهستانی سِنت کَترینز هیل و کولچستر غالباً از سطح معیارهای معاصرانش بالاتر بود. در مقطع اواخر عصر مفرغ و دورۀ آغازین عصر آهنِ اروپا تخصص داشت، دوره های پیچیده و تعیین کننده ای که از تعامل اجتماعات اولیه با تمدن کلاسیک حکایت می کردند. توجه او بیشتر به مسائل تغییر فرهنگی و نیز پیوستگی میان اواخر دوران ماقبل تاریخ و اوایل دوران پیدایش تمدن در اروپا، مثل سنّت سِلتی متمرکز بود. هاوکس استاد باستان شناسی اروپا در دانشگاه آکسفورد بود و علاقه اش به استفاده از فنون علمی در موادّ باستان شناختی سبب شد که در ۱۹۵۵ آزمایشگاه پژوهشی باستان شناسی و بخش تاریخ هنر دانشگاه آکسفورد تأسیس شود. در ایجاد نظریۀ باستان شناختی و مباحث ماهیّت شواهد باستان شناختی نیز سهم مهمی داشت و در ۱۹۵۴ با چاپ مطلبی در مجلۀ انسان شناس امریکایی بر این نکته پای فشرد که یک «نردبان استنتاج» وجود دارد، یعنی شخص با اطمینان خاطر از شواهد باستان شناختی بهره می گیرد تا جنبه های ساده تر و مادّی تر جوامع گذشته را بازسازی کند، اما اطلاعات مربوط به اعتقادات یا ساختارهای اجتماعی که از این باقی مانده های خاموش استنتاج می شوند آشکارا محدودند. عده ای از باستان شناسان، ازجمله لوئیس بینفورد (۱۹۳۰ـ ) این نظر را به باد انتقاد گرفته اند که می گوید همۀ جنبه های نظام های اجتماعی ـ فرهنگی در سوابق باستان شناختی منعکس می شوند. برخی از نوشته های انتشاریافتۀ هاوکس عبارت اند از باستان شناسی در انگلستان و ویلز از ۱۹۱۴ تا ۱۹۳۱ ، با همکاری کِندریک (۱۹۳۲)، بریتانیای ماقبل تاریخ (۱۹۴۳)، با همکاری جَکتا هاوکس (۱۹۱۰ـ۱۹۹۶)، کامولودونوم، حفاری هایی در کولچستر از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۹ ، با همکاری هال (۱۹۴۷)، و هنر سلتی در اروپای باستان (۱۹۷۳).
هاوکْس، کریسْتوفِر
باستان شناس بریتانیایی. در بررسی دوره های ماقبل تاریخی اروپا پیش گام بود و در اواخر دهۀ ۱۹۲۰ و اوایل دهۀ ۱۹۳۰ به ایجاد رشته ای با نام ماقبل تاریخ بین المللی در بریتانیا کمک کرد. نوشته های او فوق العاده اثربخش بودند، ازجمله کتاب بنیادهای ماقبل تاریخی اروپا (۱۹۴۰). هاوکس در حفّاری مهارت داشت، و نحوۀ کارش در کاوشگاه های عصر آهن، از قبیل دژ کوهستانی سِنت کَترینز هیل و کولچستر غالباً از سطح معیارهای معاصرانش بالاتر بود. در مقطع اواخر عصر مفرغ و دورۀ آغازین عصر آهنِ اروپا تخصص داشت، دوره های پیچیده و تعیین کننده ای که از تعامل اجتماعات اولیه با تمدن کلاسیک حکایت می کردند. توجه او بیشتر به مسائل تغییر فرهنگی و نیز پیوستگی میان اواخر دوران ماقبل تاریخ و اوایل دوران پیدایش تمدن در اروپا، مثل سنّت سِلتی متمرکز بود. هاوکس استاد باستان شناسی اروپا در دانشگاه آکسفورد بود و علاقه اش به استفاده از فنون علمی در موادّ باستان شناختی سبب شد که در ۱۹۵۵ آزمایشگاه پژوهشی باستان شناسی و بخش تاریخ هنر دانشگاه آکسفورد تأسیس شود. در ایجاد نظریۀ باستان شناختی و مباحث ماهیّت شواهد باستان شناختی نیز سهم مهمی داشت و در ۱۹۵۴ با چاپ مطلبی در مجلۀ انسان شناس امریکایی بر این نکته پای فشرد که یک «نردبان استنتاج» وجود دارد، یعنی شخص با اطمینان خاطر از شواهد باستان شناختی بهره می گیرد تا جنبه های ساده تر و مادّی تر جوامع گذشته را بازسازی کند، اما اطلاعات مربوط به اعتقادات یا ساختارهای اجتماعی که از این باقی مانده های خاموش استنتاج می شوند آشکارا محدودند. عده ای از باستان شناسان، ازجمله لوئیس بینفورد (۱۹۳۰ـ ) این نظر را به باد انتقاد گرفته اند که می گوید همۀ جنبه های نظام های اجتماعی ـ فرهنگی در سوابق باستان شناختی منعکس می شوند. برخی از نوشته های انتشاریافتۀ هاوکس عبارت اند از باستان شناسی در انگلستان و ویلز از ۱۹۱۴ تا ۱۹۳۱ ، با همکاری کِندریک (۱۹۳۲)، بریتانیای ماقبل تاریخ (۱۹۴۳)، با همکاری جَکتا هاوکس (۱۹۱۰ـ۱۹۹۶)، کامولودونوم، حفاری هایی در کولچستر از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۹ ، با همکاری هال (۱۹۴۷)، و هنر سلتی در اروپای باستان (۱۹۷۳).
wikijoo: هاوکس،_کریستوفر_(۱۹۰۵ـ۱۹۹۲)