هاوشت. [ وُ ] ( اِ ) رجوع به هاوش شود. در پهلوی hawisht به معنی مغ ( روحانی زرتشتی )، موبد. شاگرد. روحانی جوان ( زرتشتی ) که در مراسم دینی به قربانی کننده ، یاری کند. در اوستا havishta آمده که در فرهنگهای فارسی جزو لغات زند و پازند ضبطشده و به معنی امت گرفته اند. ( پورداود، خرده اوستا حاشیه صص 238 - 239 )( از حاشیه برهان چ معین ص 2312 ).
