هاوارد وینچستر هاکس انگلیسی: Howard Winchester Hawks؛ ۳۰ مه ۱۸۹۶ - ۲۶ دسامبر ۱۹۷۷ ) کارگردان، تهیه کننده و فیلم نامه نویس فیلم آمریکایی در دوران طلایی هالیوود است.
هاکس از نظر اکثر منتقدان سینمایی از جمله کارگردانان مؤلف به شمار می رود که همواره امضای شخصی خود را در آثار سینمایی اش دارد. از آثار معروف این کارگردان می توان فیلم هایی چون ریو براوو، بزرگ کردن بیبی، داشتن و نداشتن و هاتاری! را نام برد.
هاوارد هاکس در سال ۱۸۹۶ در ایندیانای آمریکا به دنیا آمد. تا پیش از گرایش به سینما در جنگ جهانی اول خلبان بود و از ۱۹۱۹ به عنوان دستیار صحنه در کمپانی «مری پیکفورد» کار سینما را آغاز کرد. بین سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۲۵ به تدوینگری فیلم، سپس فیلمنامه نویسی و سرانجام دستیار کارگردانی ارتقاء یافت. در این مرحله کمپانی مری پیکفورد را ترک کرد و به عنوان کارگردان قراردادی به کمپانی «فاکس فیلم کورپوریشن» پیوست. در آنجا هفت فیلم صامت ساخت. پس از پیدایش صدا بود که هاکس اعتباری یافت و توانست قراردادهای درازمدتی با استودیوها ببندد. او تا سال ۱۹۷۰ حدود ۵۰ فیلم را کارگردانی کرد. هاوارد هاکس سال ۱۹۷۷ در کالیفرنیا درگذشت.
سینمای هاکس سینمای قصه گوست، سینمایی برای سینما. هاکس فیلم می سازد که قصه اش را به بهترین نحو و سینمایی ترین شکل ممکن با بهترین و قابل قبول ترین بازی ها بیان کند و به گفته خودش اگر مطمئن نباشد که از عهده گفتن و ساختن قصه فیلم به خوبی برخواهد آمد فیلم را نخواهد ساخت! شاخص این تفکر در سینما بی شک هیچکاک است که در حقیقت سازنده معبدی برای ستایش سینماست و کسانی چون هاکس و جان فورد را نیز در معبد خود گنجانده است. هاکس اول قصه را می خواند و تصور می کند و باز می نویسد. این اولین پله است که او در تمام جزئیات قصه بر روی کاغذ با وسواس پیاده می کند و با خیال آسوده آن را برای پله دوم که پیاده کردن قصه در صحنه است پیش می برد. در پله دوم سینما جان می گیرد. بازی ها با دقت و وسواس تمام تصحیح می شوند. دکوپاژی که فیلم نامه طلب می کند با ظرافت و تیزبینی انجام می شود و بعد نور، صدا، دوربین، حرکت…
در سینمای هاکس استفاده از هر نمایی، مفهوم خاصی را در پی دارد. شاید تماشاچی، دانش دقیقی از مفاهیم مستفاد از هر نما، نداشته باشد ولی این شیوه گزینش نماها در ناخودآگاه تماشاچی اثر می کند. با این حال دو پله اول یعنی قصه فیلم نامه و بازی ها هنوز هم نقش اصلی را در سینمای هاکس بازی می کنند. هاکس سال ها با بهترین فیلم نامه نویسان زمان خودش کار کرد و پنجاه اثری که از خود برجای گذاشت حاصل همکاری با نویسندگانی چون بیلی وایلدر، چارلز براکت، بن هکت، ویلیام فاکنر، چارلز مک آرتور، جولز فرتمن، دادلی نیکولز، چارلز لدرر، بوردن چیس، [ ۱] ناتالی جانسن، لی براکت و… بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهاکس از نظر اکثر منتقدان سینمایی از جمله کارگردانان مؤلف به شمار می رود که همواره امضای شخصی خود را در آثار سینمایی اش دارد. از آثار معروف این کارگردان می توان فیلم هایی چون ریو براوو، بزرگ کردن بیبی، داشتن و نداشتن و هاتاری! را نام برد.
هاوارد هاکس در سال ۱۸۹۶ در ایندیانای آمریکا به دنیا آمد. تا پیش از گرایش به سینما در جنگ جهانی اول خلبان بود و از ۱۹۱۹ به عنوان دستیار صحنه در کمپانی «مری پیکفورد» کار سینما را آغاز کرد. بین سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۲۵ به تدوینگری فیلم، سپس فیلمنامه نویسی و سرانجام دستیار کارگردانی ارتقاء یافت. در این مرحله کمپانی مری پیکفورد را ترک کرد و به عنوان کارگردان قراردادی به کمپانی «فاکس فیلم کورپوریشن» پیوست. در آنجا هفت فیلم صامت ساخت. پس از پیدایش صدا بود که هاکس اعتباری یافت و توانست قراردادهای درازمدتی با استودیوها ببندد. او تا سال ۱۹۷۰ حدود ۵۰ فیلم را کارگردانی کرد. هاوارد هاکس سال ۱۹۷۷ در کالیفرنیا درگذشت.
سینمای هاکس سینمای قصه گوست، سینمایی برای سینما. هاکس فیلم می سازد که قصه اش را به بهترین نحو و سینمایی ترین شکل ممکن با بهترین و قابل قبول ترین بازی ها بیان کند و به گفته خودش اگر مطمئن نباشد که از عهده گفتن و ساختن قصه فیلم به خوبی برخواهد آمد فیلم را نخواهد ساخت! شاخص این تفکر در سینما بی شک هیچکاک است که در حقیقت سازنده معبدی برای ستایش سینماست و کسانی چون هاکس و جان فورد را نیز در معبد خود گنجانده است. هاکس اول قصه را می خواند و تصور می کند و باز می نویسد. این اولین پله است که او در تمام جزئیات قصه بر روی کاغذ با وسواس پیاده می کند و با خیال آسوده آن را برای پله دوم که پیاده کردن قصه در صحنه است پیش می برد. در پله دوم سینما جان می گیرد. بازی ها با دقت و وسواس تمام تصحیح می شوند. دکوپاژی که فیلم نامه طلب می کند با ظرافت و تیزبینی انجام می شود و بعد نور، صدا، دوربین، حرکت…
در سینمای هاکس استفاده از هر نمایی، مفهوم خاصی را در پی دارد. شاید تماشاچی، دانش دقیقی از مفاهیم مستفاد از هر نما، نداشته باشد ولی این شیوه گزینش نماها در ناخودآگاه تماشاچی اثر می کند. با این حال دو پله اول یعنی قصه فیلم نامه و بازی ها هنوز هم نقش اصلی را در سینمای هاکس بازی می کنند. هاکس سال ها با بهترین فیلم نامه نویسان زمان خودش کار کرد و پنجاه اثری که از خود برجای گذاشت حاصل همکاری با نویسندگانی چون بیلی وایلدر، چارلز براکت، بن هکت، ویلیام فاکنر، چارلز مک آرتور، جولز فرتمن، دادلی نیکولز، چارلز لدرر، بوردن چیس، [ ۱] ناتالی جانسن، لی براکت و… بود.
wiki: هاوارد هاکس