هانس برینکر یا اسکیت های نقره ای نام رمانی است نوشته مری میپس داج، نویسنده آمریکایی، که برای اولین بار در سال ۱۸۶۵ در مورد زندگی در هلند می گذرد و یک پرتره تخیلی رنگارنگ از زندگی هلندی اوایل قرن نوزدهم و همچنین داستانی از افتخارات جوانی است. عنوان کتاب اشاره به اسکیت های نقره ای زیبایی دارد که به برنده مسابقه اسکیت روی یخ اهدا می شود که هانس برینکر امیدوار است وارد شود. این رمان ورزش اسکیت سرعت هلندی را به آمریکایی ها معرفی کرد و در رسانه های ایالات متحده هنوز هانس برینکر به عنوان نمونه اولیه اسکیت باز سرعت در نظر گرفته می شود. [ ۱]
این کتاب همچنین به دلیل محبوبیت داستان یک پسر کوچک هلندی است که برای جلوگیری از خرابی سد خاکریز، انگشت خود را درون سوراخ سد می کند و با انگشت خود آن را می بندد، قابل توجه است. از این پسر کوچک در کتاب های درسی ایران با نام «پترس فداکار» یاد می شود. این داستان سال ها، یکی از درس های کتاب فارسی سال چهارم دبستان در ایران بود.
یک داستان کوتاه در رمان به تنهایی در فرهنگ عامه شناخته شده است. داستان[ ۲] که در یک مدرسه در انگلستان با صدای بلند خوانده می شود، در مورد یک پسر هلندی است که کشورش را با گذاشتن انگشت خود در یک سد نشت دار نجات می دهد. پسر با وجود سرما تمام شب را در آنجا می ماند تا اینکه اهالی روستا او را پیدا می کنند و سد را تعمیر می کنند.
در کتاب، پسر و داستان به سادگی «قهرمان هارلم» نامیده می شود. اگرچه قهرمان داستان روزن گیر - سد در کتاب بی نام است، نام هانس برینکر گاهی اوقات به اشتباه با این شخصیت مرتبط شده است. این داستان کوچک در هانس برینکر یا اسکیت های نقره ای نسخه ها و اقتباس های متعددی را در رسانه ها ایجاد کرده است.
فیبی کری شاعر آمریکایی در گردهمایی های ادبی شهر نیویورک دوج مهمان همیشگی آن بود، [ ۳] شعری طولانی دربارهٔ آن به نام «نشت در دایک» نوشت که پس از مرگش در سال ۱۸۷۳ منتشر شد، [ ۴] [ ۵] که در کتاب های شعر دانش آموزان به طور گسترده گلچین شده است. [ ۶] کری به پسر نامی نیز داد: پیتر.
این داستان همچنین الهام بخش کتاب های تمام عیار برای کودکان است که عبارتند از:
• سوراخ در سد، اثر نورما گرین ( ۱۹۷۴ )
• پسری که دریا را نگه داشت، نوشته لنی هورت ( ۱۹۸۷ )
برای مقاصد گردشگری، مجسمه های پسر خیالی روزن گیر - سد در مکان های هلندی مانند اسپارندام، مادورودام و هارلینگن ساخته شده اند. مجسمه ها گاهی به اشتباه «هانس برینکر» نامیده می شوند. برخی دیگر به عنوان «پیتر هارلم» شناخته می شوند. با این حال، داستان پسری که دایک ها را وصل می کند، در هلند چندان شناخته شده نیست، این یک قطعه از فولکلور آمریکایی و نه هلندی است. [ ۷] [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کتاب همچنین به دلیل محبوبیت داستان یک پسر کوچک هلندی است که برای جلوگیری از خرابی سد خاکریز، انگشت خود را درون سوراخ سد می کند و با انگشت خود آن را می بندد، قابل توجه است. از این پسر کوچک در کتاب های درسی ایران با نام «پترس فداکار» یاد می شود. این داستان سال ها، یکی از درس های کتاب فارسی سال چهارم دبستان در ایران بود.
یک داستان کوتاه در رمان به تنهایی در فرهنگ عامه شناخته شده است. داستان[ ۲] که در یک مدرسه در انگلستان با صدای بلند خوانده می شود، در مورد یک پسر هلندی است که کشورش را با گذاشتن انگشت خود در یک سد نشت دار نجات می دهد. پسر با وجود سرما تمام شب را در آنجا می ماند تا اینکه اهالی روستا او را پیدا می کنند و سد را تعمیر می کنند.
در کتاب، پسر و داستان به سادگی «قهرمان هارلم» نامیده می شود. اگرچه قهرمان داستان روزن گیر - سد در کتاب بی نام است، نام هانس برینکر گاهی اوقات به اشتباه با این شخصیت مرتبط شده است. این داستان کوچک در هانس برینکر یا اسکیت های نقره ای نسخه ها و اقتباس های متعددی را در رسانه ها ایجاد کرده است.
فیبی کری شاعر آمریکایی در گردهمایی های ادبی شهر نیویورک دوج مهمان همیشگی آن بود، [ ۳] شعری طولانی دربارهٔ آن به نام «نشت در دایک» نوشت که پس از مرگش در سال ۱۸۷۳ منتشر شد، [ ۴] [ ۵] که در کتاب های شعر دانش آموزان به طور گسترده گلچین شده است. [ ۶] کری به پسر نامی نیز داد: پیتر.
این داستان همچنین الهام بخش کتاب های تمام عیار برای کودکان است که عبارتند از:
• سوراخ در سد، اثر نورما گرین ( ۱۹۷۴ )
• پسری که دریا را نگه داشت، نوشته لنی هورت ( ۱۹۸۷ )
برای مقاصد گردشگری، مجسمه های پسر خیالی روزن گیر - سد در مکان های هلندی مانند اسپارندام، مادورودام و هارلینگن ساخته شده اند. مجسمه ها گاهی به اشتباه «هانس برینکر» نامیده می شوند. برخی دیگر به عنوان «پیتر هارلم» شناخته می شوند. با این حال، داستان پسری که دایک ها را وصل می کند، در هلند چندان شناخته شده نیست، این یک قطعه از فولکلور آمریکایی و نه هلندی است. [ ۷] [ ۸]
