هانس باهوش ( به آلمانی: der Kluge Hans ) ( حدود ۱۹۰۷ میلادی ) ، اسبی بود که ادعا می شد حساب و سایر فعالیت های ذهنی را انجام می دهد. بعد از تحقیقات رسمی در ۱۹۰۷ میلادی، روانشناس اوسکار فونگست[ الف] تشریح نمود که اسب در واقع این فعالیت های ذهنی را انجام نمی دهد، بلکه به عکس العمل های مربی خود نگاه می کند. او در روش شناسی تحقیق به این موضوع جدید پی برد که اسب مستقیماً به سر نخ های غیر اختیاری که در اشارت بدنی مربی انسان دیده می شود واکنش نشان می دهد. مربی از فراهم نمودن چنین سرنخ هایی کاملاً ناآگاه بود. [ ۱] به احترام به مطالعات فونگست، از این کشف غیرعادی با عنوان «أثر هانس باهوش»[ ب] یاد گردیده و تا به کنون نیز در مطالعات سوگیری مشاهده گر و هوش سنجی حیوانات، یک دانش مهم پنداشته شده است. فونگست استادیار فیلسوف و روانشناس آلمانی کارل اشتومپف بود، کسی که از تجربه هانس در کارهای خود روی روانشناسی حیوانات و ایده هایش در مورد پدیدارشناسی استفاده کرد. [ ۲]
در جریان اوایل قرن بیستم، مردم به هوش حیوانات علاقهٔ ویژه ای داشتند که این علاقه مندی تا اندازهٔ زیادی ناشی از انتشارات اخیر چارلز داروین بود. قضیه هانس باهوش سطح پیشرفتهٔ از درک اعداد در یک حیوان را نشان می داد.
هانس اسبی بود که صاحب آن ویلیام وان اوستن نام داشت، اوستن یک معلم ریاضی مدرسه جیمنیزیوم، مربی غیر حرفه ای اسب، فرنولوژیست و به نحوی یک عارف بود. گفته می شود که به هانس تعلیم شده بود تا اعمال جمع، تفریق، ضرب، تقسیم را انجام دهد. با اعداد اعشار کار کند، زمان را بگوید، تاریخ را بگوید، موسیقی را از هم تفکیک کند، زبان آلمانی را بخواند، املاء کند و بداند. فون اوستن از هانس می پرسید، «اگر سه شنبه هشتم ماه باشد، پس تاریخ روز جمعه بعدی چند می شود؟» هانس با ۱۱ بار ضربه زدن سم خود در زمین پاسخ می داد. سؤال ها را هم می شد به صورت شفاهی و هم به صورت تحریری پرسید. گزارشی از توانایی های هانس در روزنامه نیویورک تایمز در ۱۹۰۴ میلادی گزارش داده شد. [ ۳]
بعد از مرگ فون اوستن در ۱۹۰۹ میلادی، هانس به مالکیت چندین صاحب دیگر درآمد. بعد از ۱۹۱۶، هیچ سندی از سرنوشت هانس وجود ندارد.
اشتیاق والای مردم به هانس باهوش، هیئت آموزش آلمان را واداشت تا یک کمیسیون جهت تحقیق در مورد ادعاهای علمی فون اوستن تعیین نماید. فیلسوف و روان شناس، کارل اشتومپف یک هیئت ۱۳ نفری به نام کمیسیون هانس تشکیل داد. این کمیسیون متشکل از یک دامپزشک، یک مدیر سیرک، یک افسر سواره نظام، یک تعداد از اساتید مکتب و رئیس باغ وحش های برلین بود. این کمیسیون در سپتامبر ۱۹۰۴ میلادی اینگونه نتیجه گیری نمودند که هیچ حقه ای در اجرای هانس وجود ندارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر جریان اوایل قرن بیستم، مردم به هوش حیوانات علاقهٔ ویژه ای داشتند که این علاقه مندی تا اندازهٔ زیادی ناشی از انتشارات اخیر چارلز داروین بود. قضیه هانس باهوش سطح پیشرفتهٔ از درک اعداد در یک حیوان را نشان می داد.
هانس اسبی بود که صاحب آن ویلیام وان اوستن نام داشت، اوستن یک معلم ریاضی مدرسه جیمنیزیوم، مربی غیر حرفه ای اسب، فرنولوژیست و به نحوی یک عارف بود. گفته می شود که به هانس تعلیم شده بود تا اعمال جمع، تفریق، ضرب، تقسیم را انجام دهد. با اعداد اعشار کار کند، زمان را بگوید، تاریخ را بگوید، موسیقی را از هم تفکیک کند، زبان آلمانی را بخواند، املاء کند و بداند. فون اوستن از هانس می پرسید، «اگر سه شنبه هشتم ماه باشد، پس تاریخ روز جمعه بعدی چند می شود؟» هانس با ۱۱ بار ضربه زدن سم خود در زمین پاسخ می داد. سؤال ها را هم می شد به صورت شفاهی و هم به صورت تحریری پرسید. گزارشی از توانایی های هانس در روزنامه نیویورک تایمز در ۱۹۰۴ میلادی گزارش داده شد. [ ۳]
بعد از مرگ فون اوستن در ۱۹۰۹ میلادی، هانس به مالکیت چندین صاحب دیگر درآمد. بعد از ۱۹۱۶، هیچ سندی از سرنوشت هانس وجود ندارد.
اشتیاق والای مردم به هانس باهوش، هیئت آموزش آلمان را واداشت تا یک کمیسیون جهت تحقیق در مورد ادعاهای علمی فون اوستن تعیین نماید. فیلسوف و روان شناس، کارل اشتومپف یک هیئت ۱۳ نفری به نام کمیسیون هانس تشکیل داد. این کمیسیون متشکل از یک دامپزشک، یک مدیر سیرک، یک افسر سواره نظام، یک تعداد از اساتید مکتب و رئیس باغ وحش های برلین بود. این کمیسیون در سپتامبر ۱۹۰۴ میلادی اینگونه نتیجه گیری نمودند که هیچ حقه ای در اجرای هانس وجود ندارد.
wiki: هانس باهوش