لغت نامه دهخدا
- پیر هافهافو ؛ پیری که دندانهای او افتاده و مخارج حروف او بجا و درست نباشد. پیری که به سبب بی دندانی ، «هاء» و «فاء» در سخن او بسیار شنیده شود. ( یادداشت به خط مؤلف ).
فرهنگ فارسی
آنکه هاف هاف کند .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
* پیر هاف هافو: [عامیانه، مجاز] پیری که دندان هایش ریخته باشد و نتواند درست حرف بزند.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید