هارپسیکورد ( به انگلیسی: harpsichord ) یا چمبالو ( به ایتالیایی: cembalo ) [ ۱] یا کلاوسن ( به فرانسوی: Clavecin ) یکی از سازهای کلاویه دار است. ساز کلاوسن از مهمترین ساز های دوره ی باروک محسوب می شود که به طور بسیار معمول در گروه همراهی کننده باس شماره دار را می نواخت. مهمترین آهنگسازانی که از این ساز بسیار بهره برده اند میتوان به ژان - باتیست لولی، ژان فیلیپ رامو، فرانسوا کوپرن، یوهان سباستین باخ و . . . اشاره کرد.
شکل ظاهریِ هارپسیکورد تقریباً شبیه پیانو است، اما شیوهٔ ایجاد صدا در این دو ساز با هم تفاوت هایی دارد؛ در هارپسیکورد، با فشردن کلاویه ها و حرکت اجزای یک سیستم مکانیکی متصل به آن ها، زائده های کوچک ( مضراب مانند ) سیم ها را به ارتعاش درمی آورَد و صدا ایجاد می شود.
این ساز نزد موسیقی دانان دورهٔ رنسانس و باروک محبوبیت زیادی داشته و یکی از مهم ترین سازهای کلاویه ایِ موسیقی اروپایی از قرن شانزدهم تا نیمهٔ آغازینِ قرن هجدهم میلادی بوده است. [ ۲] در این دوره، با فراگیر شدن پیانو، به مرور محبوبیت هارپسیکورد رو به کاهش گذاشت. در قرن بیستم میلادی به خاطر استفاده در اجرای آثار قدیمی و برخی آثار مدرن استفاده از هارپسیکورد دوباره رواج یافت. این ساز در دورهٔ باروک به عنوان ساز همراهی کننده به کار می رفت. غالباً برای این ساز آهنگساز به صورت «باس شیفره» یا شماره گذاری شده به گونه ای استفاده می کرد که نوازنده اجازهٔ بداهه نوازی در آکوردهای تعریف شده را داشت.
هارپسیکورد شکل ها و اندازه های مختلفی دارد، گرچه عملکرد همهٔ انواع آن یکسان است.
دیگر سازهای خانوادهٔ هارپسیکورد که ازنظر اندازه کوچک تر از آن هستند عبارتند از :
• ویرجینال ( virginals )
• موزلار ( muselar )
• اسپینِت ( spinet )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشکل ظاهریِ هارپسیکورد تقریباً شبیه پیانو است، اما شیوهٔ ایجاد صدا در این دو ساز با هم تفاوت هایی دارد؛ در هارپسیکورد، با فشردن کلاویه ها و حرکت اجزای یک سیستم مکانیکی متصل به آن ها، زائده های کوچک ( مضراب مانند ) سیم ها را به ارتعاش درمی آورَد و صدا ایجاد می شود.
این ساز نزد موسیقی دانان دورهٔ رنسانس و باروک محبوبیت زیادی داشته و یکی از مهم ترین سازهای کلاویه ایِ موسیقی اروپایی از قرن شانزدهم تا نیمهٔ آغازینِ قرن هجدهم میلادی بوده است. [ ۲] در این دوره، با فراگیر شدن پیانو، به مرور محبوبیت هارپسیکورد رو به کاهش گذاشت. در قرن بیستم میلادی به خاطر استفاده در اجرای آثار قدیمی و برخی آثار مدرن استفاده از هارپسیکورد دوباره رواج یافت. این ساز در دورهٔ باروک به عنوان ساز همراهی کننده به کار می رفت. غالباً برای این ساز آهنگساز به صورت «باس شیفره» یا شماره گذاری شده به گونه ای استفاده می کرد که نوازنده اجازهٔ بداهه نوازی در آکوردهای تعریف شده را داشت.
هارپسیکورد شکل ها و اندازه های مختلفی دارد، گرچه عملکرد همهٔ انواع آن یکسان است.
دیگر سازهای خانوادهٔ هارپسیکورد که ازنظر اندازه کوچک تر از آن هستند عبارتند از :
• ویرجینال ( virginals )
• موزلار ( muselar )
• اسپینِت ( spinet )
wiki: هارپسیکورد