هاردانگر، ( به انگلیسی: Hardanger ) منطقه ای سنتی، در اطراف قسمت داخلی هاردانگرفیورد و شاخه های این آبدره؛ و مناطق کوهستانی اطراف آنها است. این منطقه، بخش جنوب شرقی استان وستلند در کشور نروژ را تشکیل می دهد.
تا سال ۲۰۲۰ میلادی، هاردانگر معمولاً محدود به هفت شهرداری آن زمان بود. این شهرداری های سابق هاردانگر، در مجموع ۶۳۰۳ کیلومتر مربع مساحت داشتند و طبق آمار سال ۲۰۱۹ میلادی، جمعیت اهالی آنها ۲۲۵۲۹ نفر بود.
تغییر در شیوه تقسیمات داخلی مناطق اداری کشور، در سال ۲۰۲۰ میلادی در کشور نروژ، در مواردی با تقسیمات سنتی قبلی نواحی منطقهٔ هاردانگر تناقض پیدا کرد. بر این اساس، وسعت جغرافیایی حوزهٔ قضایی هاردانگر، کاهش پیدا کرد و بخشی به حوزه قضایی برگن سپرده شد. در حال حاضر ( ۲۰۲۰ ) حوزهٔ قضایی منطقهٔ هاردانگر ۶۰۹۲ کیلومتر مربع را پوشانده و شامل ۲۱۴۹۱ نفر اهالی ساکن مساحت آن می شود.
در ارتباط با امور کلیسا، بعد از اعمال تغییرات مذکور، در سال ۲۰۲۰ میلادی، منطقهٔ سنتی هاردانگر، در عمل گسترش یافته است. اسقف اعظم هاردانگر، علاوه بر هفت شهرداری سابق هاردانگر، چند شهر و شهرک مسکونی مربوط به تقسیمات جدید، از جمله ووس را نیز پوشش می دهد. تعداد اهالی تحت پوشش ۴۳۶۹۳ نفر است که در منطقه ای به وسعت ۹۰۹۳ کیلومتر مربع سکونت دارند. [ ۱]
در روزگار ما، پوستهٔ سنگی مربوط به دوران پرکامبرین، در بخش اعظم منطقه ای که از دیدگاه سنتی، هاردانگر شناخته می شود، همچنان باقی است. اما بستری از سنگهای شیل، مربوط به دوران کامبرین، که در مناطقی به شدت چین خورده و دچار دگرگونی شده است، بخش های بزرگی از فلات هاردانگر و همچنین در بعضی نقاط، کرانهٔ شمالی هاردانگر فیوردن را پوشانده است. در جنوب هاردانگر و نیز تا حدی در شمال غربی، سنگ های شیل، توسط سنگ های قدیمی تر و مقاومتر مربوط به دوران پرکامبرین، پوشیده شده اند.
در دورهٔ کوه زایی کالدونین، این سنگ ها دگرگون گشته و از شمال غربی رانده شده؛ و بار دیگر، روی سنگ های شیل ریخته است. این لایهٔ اخیر که از جنس سنگ های سخت است، بلندترین کوه ها را در هاردانگر و استان وستلند، تشکیل می دهد. مانند یخچال طبیعی هاردانگر با ارتفاع ۱۸۶۱ متر بالاتر از سطح دریا و موارد دیگری که بیشتر از ۱۶۰۰ تا ۱۷۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارند.
آبدره ها و دره های موجود در منطقه، عمق زیادی را در بستر سنگی زیرین، بریده و پیش رفته اند. در کف آبدره ها، در بعضی از جاها در اثر انباشته شدن شن و ماسه و تشکیل دیواره، دریاچه هایی به وجود آمده اند. در امتداد حاشیه آبدره ها، خاک حاصلخیزی وجود دارد که زیر کشت و به خصوص زیر کشت باغ درختان میوه است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتا سال ۲۰۲۰ میلادی، هاردانگر معمولاً محدود به هفت شهرداری آن زمان بود. این شهرداری های سابق هاردانگر، در مجموع ۶۳۰۳ کیلومتر مربع مساحت داشتند و طبق آمار سال ۲۰۱۹ میلادی، جمعیت اهالی آنها ۲۲۵۲۹ نفر بود.
تغییر در شیوه تقسیمات داخلی مناطق اداری کشور، در سال ۲۰۲۰ میلادی در کشور نروژ، در مواردی با تقسیمات سنتی قبلی نواحی منطقهٔ هاردانگر تناقض پیدا کرد. بر این اساس، وسعت جغرافیایی حوزهٔ قضایی هاردانگر، کاهش پیدا کرد و بخشی به حوزه قضایی برگن سپرده شد. در حال حاضر ( ۲۰۲۰ ) حوزهٔ قضایی منطقهٔ هاردانگر ۶۰۹۲ کیلومتر مربع را پوشانده و شامل ۲۱۴۹۱ نفر اهالی ساکن مساحت آن می شود.
در ارتباط با امور کلیسا، بعد از اعمال تغییرات مذکور، در سال ۲۰۲۰ میلادی، منطقهٔ سنتی هاردانگر، در عمل گسترش یافته است. اسقف اعظم هاردانگر، علاوه بر هفت شهرداری سابق هاردانگر، چند شهر و شهرک مسکونی مربوط به تقسیمات جدید، از جمله ووس را نیز پوشش می دهد. تعداد اهالی تحت پوشش ۴۳۶۹۳ نفر است که در منطقه ای به وسعت ۹۰۹۳ کیلومتر مربع سکونت دارند. [ ۱]
در روزگار ما، پوستهٔ سنگی مربوط به دوران پرکامبرین، در بخش اعظم منطقه ای که از دیدگاه سنتی، هاردانگر شناخته می شود، همچنان باقی است. اما بستری از سنگهای شیل، مربوط به دوران کامبرین، که در مناطقی به شدت چین خورده و دچار دگرگونی شده است، بخش های بزرگی از فلات هاردانگر و همچنین در بعضی نقاط، کرانهٔ شمالی هاردانگر فیوردن را پوشانده است. در جنوب هاردانگر و نیز تا حدی در شمال غربی، سنگ های شیل، توسط سنگ های قدیمی تر و مقاومتر مربوط به دوران پرکامبرین، پوشیده شده اند.
در دورهٔ کوه زایی کالدونین، این سنگ ها دگرگون گشته و از شمال غربی رانده شده؛ و بار دیگر، روی سنگ های شیل ریخته است. این لایهٔ اخیر که از جنس سنگ های سخت است، بلندترین کوه ها را در هاردانگر و استان وستلند، تشکیل می دهد. مانند یخچال طبیعی هاردانگر با ارتفاع ۱۸۶۱ متر بالاتر از سطح دریا و موارد دیگری که بیشتر از ۱۶۰۰ تا ۱۷۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارند.
آبدره ها و دره های موجود در منطقه، عمق زیادی را در بستر سنگی زیرین، بریده و پیش رفته اند. در کف آبدره ها، در بعضی از جاها در اثر انباشته شدن شن و ماسه و تشکیل دیواره، دریاچه هایی به وجود آمده اند. در امتداد حاشیه آبدره ها، خاک حاصلخیزی وجود دارد که زیر کشت و به خصوص زیر کشت باغ درختان میوه است. [ ۲]
wiki: هاردانگر