هارالد یکم

هارالد موبور یا هارالد زیباموی ( به نروژی باستان:Haraldr hárfagri، به نروژی:Harald Hårfagre ) ( زاده:۸۵۰ - مرگ:۹۳۳ ( میلادی ) ) نخستین پادشاه نروژ بود که میان سال های ۸۷۲ تا ۹۳۰ بر آن کشور فرمان راند.
از هارالد آگاهی تاریخی چندانی در دست نیست. تنها منبع همدوره وی دو قطعه شعر هستند که در یکی از آنها آمده که او همسری دانمارکی داشت و اینکه او در هافسرفیورد پیروز شد. درباره زندگی او افسانه های چندی در دست است که کهن ترین آنها به دوازده سده پس از زایش برابر با ۲۵۰ سال پس از مرگ او باز می گردد. او برای نخستین بار نروژ را زیر یک پرچم درآورد. تاریخ دانان امروزی می انگارند که پادشاهی او محدود به کرانه های جنوبی نروژ بوده است.
در حماسه های اسکاندیناوی هارالد پس از مرگ پدرش هالفدان سیاه به جانشینیش می رسد. در آن زمان در وستفولد چندین پادشاهی برپا بود که زیر دید پدرش - چه از راه پیروزی و چه جانشینی - بودند.
حماسه یکی شدن نروژ را نیز به زناشویی هارالد همپیوند می داند. هارالد از گودا دختر یکی از شاهان همسایه خواستگاری می کند، ولی گودا می گوید تا زمانی که هارالد پادشاه همه نروژ نباشد به همسری او در نخواهد آمد. هارالد هم با خود پیمان می نهد که تا زمانی که پادشاه همه نروژ نشود موهایش را نه کوتاه کند و شانه زند، اینچنین او تا ده سال گیسوانش را رها می کند و از این رو به هارالد گیس انبوه یا گیس پریشان نامور می شود.
اگرچه گفته می شود که مخالفان هارالد در این زمان و در اعتراض به او به ایسلند کوچیدند، ولی امروزه این دیگاه پذیرفته نیست چرا که یافته های باستان شناسی نشان می دهد که ایسلند سال ها پیش از هارالد دارای باشندگانی بوده است.
هارالد در سال های پایانی زندگیش با درگیری پسرانش بر سر جانشینی او روبه رو بود. وی در هشتاد سالگی قدرت را به پسر محبوبش آیریک یکم سپرد و سه سال پس از آن مرد.