هار

دانست که گودو چاه و چاله را خوار و هار نمی گویند اگرچه پست تر است هموار را خوار و هار گویند دور از باور و دین اگر از دین چشم بپوشیم براستی علی پور ابیطالب از شگفت ترین سخندانان و سخنوران است گرچه دینباوران واژگان را تهی و پوچ کرده اند اگر به ریشه ایمان بنگریم ایمان پیوندی به باور ندارد ایمان راستی است و یمین راست است و ریشه خوار و هار هموار و سست واسان است و نه گود و چاه و چاله و پست و فرورفته و اگرچه پایین و پست گفته اند این از دیگر برداشتها ی ان وازه است اینک بنگریم به سخن علی که میگوید راستی رها و ایستوار استونهاش سست و هموار و هار و خوار شد - همانگونه که در نوشته پیشین ( اگرپدیدارش کنند ) نوشتم خوار و هار به چم اسان و سست و هموار بوده همین همواری نیز از همگونی نیست از خوار و هوار است و میم بجاو کنار واج او نشسته است چون و همواره و هماره و هواره و چوان و چمان و چم و چو ( چشم و چاو ) وهاوران و هاماوران که فردوسی اورده وهیچ پیوندی با حمیر ندارد - نمیخواهم سخن بدرازا کشد نشانه های بسیاری میتوان یافت که نه تنها علی که پدرش ابوطالب نیز مانند بسیاری دیگر از عربان پیشا اسلام با پارسی اشنا بوده اند ( سخنگیران نگویند که این ویژه علی دانستم گفتم مانند بسیاری دیگر از عربان ) همچنین در عربی وازه ای دیگر است که با خوار و هار یکیست و ان واژه خوَر است ما عودی بذی خوَر دار م چوبه م درختم سست نیست و اگر شادروان فروه وشی میخواست وازه ای عربی همگون خوار و هار بیاورد جا داشت که هار ریشه انهیار و خوَر بیاورد و نه حائر -

گویندش و خواررزم و اوررزم و اور و ایوار ( جای پایین امدن خورشید ) و اورگ ( عراق ) از انست و اگر از هر ( بچم گرفتن ) باشد بچم هر زنجیره است چه زنجیره مروارید گردنبند و دستبند و چه سبحه دینباوران و چه سروده و قصید و چه هار خورشیدی درکوی آسمانی کاهکشان راه شیری و زنجیره مهره استخوانها چه در گردن و چه پشت و دیگر انکه سرگین ریسته مردم و دگر جانوران را که ریسته باشد و نه پشک ، نیز هار گویند - سگ و گرگ را از ان هار گویند که میگیرد و هر به زیان ایرانی گرفتن است اما انچه بهرام فره وشی درباره حائری گفته یافه و هرزه است که حائر ریشه در یکجا ماندن دارد و برای همین دیوار دربرگیرند را حائر گویند و استخر و هرجایی که اب از ان بیرون نرود را حیره گویند و درجای ماندن را حیرت گویند و حیران کسی است که در جای خود خشکش میزند و حجره از حیره است و سنگ نیز حجر از حیر است و کسی که نتواند دارایی اش را خرج کند حجر اموال گویند با این نکته که در عربی نیز چون فارسی جشن و یسن جیم و یا به هم دگرش می یابند زینرو میان حائر و هار هیچ پیوندی نیست مگر اینکه پیدا شود که میان گرفتن هر و بازماندگی حیر پیوندی باشد نه به گمان که به پیدای که سخندانی نه دانشی خرد است انگونه که فرزندان روزگار می پندارند

هار شد چون گرگ عمرش از چهل روز اندک است
شعر ( علی باقری )