(نام سابق: عَلَمدارِ گَرگَر) شهری در استان آذربایجان شرقی، بخش مرکزیشهرستان جلفا. با ارتفاع هزار متر، در منطقه ای کوهپایه ای، در ۱۰۲کیلومتری شمال غربی تبریز و ۱۰کیلومتری جنوب شرقی جلفا، در ۴کیلومتری شرق راه جلفا به مرند قرار دارد. اقلیم این شهر معتدلِ مایل به گرم و نیمه خشک و جمعیت آن ۲۷,۸۴۲ نفر است (۱۳۸۵).
هادی شهر یکی از شهرهای استان مازندران ایران است. این شهر مرکز بخش رودبست شهرستان بابلسر است. مردم هادی شهر از قومیت طبری هستند که ریشه در قوم آمارد و قوم تپوری دارد و به مازندرانی صحبت می کنند. لازم است ذکر شود که بخش رودبست دارای یک شهر به نام هادی شهر و دو دهستان به نام دهستان پازوار و دهستان خشکرود هست. شهر کله بست به رودخانه بابلرود متصل است که این رودخانه مرز بین دو کله بست و میربازار را تعیین می کند قدمت میربازار به حدود ۴۰۰ سال می رسد. امامزاده حسن نیز در شهر کله بست وجود دارد و امام زاده هشتاد و دو تن ( ابراهیم و اسماعیل ) در دهستان خشکرود واقع شده است. شهر کله بست با ادغام دو روستای همجوار میربازار و کیخامحله به یک شهر به نام هادی شهر تبدیل شده است و نماینده پیشین ولی فقیه در استان مازندران آقای هادی روحانی در این شهر متولد شده است. سه شنبه بازار میربازار با قدمت چند صد ساله و بازار جدید روز کوثر در این شهر قرار دارد. دانشگاه پیام نور کله بست در این شهر قرار دارد. هادی شهر بعلت نزدیک بودن به دریا و همچنین عبور رودخانه بابل رود از دل این شهر و در نهایت با داشتن دشت های وسیع و پرآب یکی از بهترین مکانهای استان برای سرمایه گذاری است. ... [مشاهده متن کامل]
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ۷٬۸۸۹ نفر جمعیت بوده است. مردم این شهر به زبان طبری صحبت می کنند. استان مازندران پیش از اسلام تپورستان ( به پهلوی: ) نامیده می شد که برگرفته از نام قوم تپوری ( به یونانی: Τάπυροι ) می باشد که پس از اسلام قوم طبری نام گرفتند و سرزمینشان طبرستان نامیده شد. به اعتقاد مورخان آماردها نخستین سکنه باستانی مازندران بودند و آماردها از آمل تا تنکابن و تپورها از آمل تا گرگان سکونت داشتند. در عصر هخامنشی در کرانه جنوبی دریای مازندران اقوام، تپوری، آمارد، آناریاکه و کادوسی سکونت داشتند. مورخان آماردها را به مردمان داهه و سکایی و پارسی پیوند داده اند. هرودوت از قبیله مارد ( mardes ) در کنار دائی ها ( daens ) ، دروپیک ها ( dropiques ) ، و ساگارتی ها ( sagarties ) به عنوان پارس های کوچنشین و صحراگرد یاد کرده است. پلینیوس مورخ یونانی محل آماردها را قسمت شرقی مارگانیا شناسایی کرده است. استرابون ( ۶۳ ق. م ) قوم آمارد را در کنار اقوام تپوری، کادوسی و کرتی به عنوان اقوام کوهستان نشین شمال کشور یاد می کند. استرابو می نویسد: تمام مناطق این کشور به استثنای بخشی به سمت شمال که کوهستانی و ناهموار و سرد است و محل زندگی کوهنشینانی به نام کادوسی ( Cadusii ) و آماردی ( Amardi ) و تپوری ( Tapyri ) و کرتی ( Cyrtii ) و سایر مردمان دیگراست، حاصلخیز است. به گفته واسیلی بارتلد تپوری ها در قسمت جنوب شرقی ولایت سکونت داشتند و در قید اطاعت هخامنشیان درآمده بودند و آماردها مغلوب اسکندر مقدونی و بعد مغلوب اشکانیان شدند و اشکانیان در قرن دوم ق. م. آنها را در حوالی ری سکونت دادند و اراضی سابق آماردها به تپوری ها اهدا شد و بطلمیوس در شرح دیلم یعنی قسمت شرقی گیلان در ساحل بحر خزر در آن زمان از تپوری ها نام می برد. به گفته یحیی ذکا در «کاروند کسروی» آورده است: آماردان یا ماردان، در زمان لشکر کشی اسکندر مقدونی به ایران، این تیره در مازندران نشیمن می داشتند و آن هنگام هنوز قبایل تپوران به آنجا نیامده بودند. به گفته مجتبی مینوی قوم آمارد و قوم تپوری در سرزمین مازندران می زیستند و تپوری ها در ناحیه کوهستانی مازندران و آماردها در ناحیه جلگه ای مازندران سکونت داشتند. در سال ۱۷۶ ق. م فرهاد اول اشکانی قوم آمارد را به ناحیه خوار کوچاند و تپوری ها تمام ناحیه مازندران را فرو گرفتند و تمام ولایت به اسم ایشان تپورستان نامیده شد. سرزمین لنگا و تنکابن بخشی از سرزمین دو قوم تپوری و آمارد بود.
