[ویکی نور] «آیت الله مهدی هادوی» در سال 1340 در تهران زاده شد. پس از طیّ دوره دبستان و راهنمایی، به عنوان شاگرد ممتاز از دبیرستان خوارزمی که از دبیرستان های بسیار معتبر روزگار خود بود، در رشته ریاضی و فیزیک دیپلم گرفت و در حین تحصیل، توانست در سن 16 سالگی مدرک معتبر تافل در زبان انگلیسی را با امتیاز بالا از دانشگاه پرینستون دریافت کند. وی در دوران دبیرستان، مطالعات گسترده ای در زمینه فیزیک نظری و ریاضیات کاربردی انجام داد و در این زمینه با برخی دانشگاه های بزرگ دنیا مکاتبه داشت. او پس از اخذ دیپلم، به عنوان یکی از پذیرفته شدگان ممتاز کنکور، در رشته مهندسی برق و الکترونیک دانشگاه صنعتی شریف مشغول به تحصیل شد.
وی پس از مدتی آموزش غیر رسمی علوم دینی در تهران، تحصیلات رسمی حوزوی خود را در قم آغاز کرد. سپس به تهران بازگشت و ادبیات و منطق را در نزد اساتید برجسته ای مانند حضرات آیات خوشوقت، فقهی و جوادی آموخت و اصول فقه مقدماتی و متوسظ را از محضر حضرات آیات علی محمدی سبزواری و رحمانی مازندرانی در تهران بهره جست. آن گاه پس از مهاجرت دائم به قم، دوره سطح را در مدت پنج سال در نزد استادان نام آوری همچون حضرات آیات شیخ علی پناه اشتهاردی، مصطفی اعتمادی، طاهر شمس گلپایگانی، حسینی کاشانی، صالحی مازندرانی، فاضل لنکرانی و سید حسن طاهری خرم آبادی به پایان رساند و در امتحانات حوزه بارها به عنوان فرد ممتاز معرفی شد. پس از آن به تحصیل عالی ترین سطح تحصیلات حوزوی-یعنی خارج فقه و اصول- پرداخت و از اساتید بزرگی همچون حضرات آیات عظام جعفر سبحانی، جواد تبریزی، وحید خراسانی، بهجت فومنی، مکارم شیرازی و میرزا هاشم آملی استفاده کرد و مکتب فقهی و اصولی شهید آیت الله سید محمدباقر صدر را در محضر درس آیت الله سید محمود هاشمی و به ویژه استاد برجسته آیت الله سید کاظم حائری فراگرفت. دانش رجال را از آیت الله جعفر سبحانی و رجالی نام آشنای معاصر، آیت الله سید موسی شبیری زنجانی آموخت.
در فلسفه و منطق از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات انصاری شیرازی، حسن زاده آملی و مصباح یزدی بهره جست و سال ها به خوشه چینی از خرمن حکمت حکیم متأله آیت الله جوادی آملی مشغول بود. افزون بر این، وی آموزش های اخلاقی و عرفانی را در تهران، در نزد آیت الله خوشوقت آغاز کرد و از ابتدای حضور خود در قم، افزون بر بهره گیری از دریای معنویت فقیه عارف، آیت الله بهجت فومنی و دروس اخلاق آیت الله مظاهری، با سالک واصل، آیت الله بهاءالدینی، مراوده و ارتباط مستمر و وثیق داشت و این ارتباط تا هنگام رحلت آن عارف فقیه، برقرار بود. وی در نزد آن بزرگوار، علاوه بر اخلاق و عرفان به تحصیل فقه، تفسیر قرآن و حدیث نیز پرداخت.
ایشان این توفیق را داشته است که افزون بر تدریس در دانشگاه ها، تقریباً تمام دروس مقدمات و سطح حوزه علمیه را بارها تدریس نماید و از سال 1369، در سن 29 سالگی، به تدریس خارج فقه و اصول عالی ترین دوره آموزشی حوزه علمیه اشتغال پیدا کند.
در درس فقه، به خلاف سایر علما که به بحث های متعارف مانند طهارت یا صلاه به روش سنتی می پردازند، روش ابتکاری وی بر مقایسه بحث های فقهی اسلامی با حقوق جدید در موضوعات اجتماعی مانند حقوق قراردادها، بازارهای بورس، قضاوت و حقوق جزا استوار است که با نیازهای امروز جامعه اسلامی تناسب بیشتری دارد.
در دوره دوم خارج اصول، ایشان با تفکیک مباحث فلسفه علم اصول فقه از علم اصول فقه، برای اولین بار در حوزه آموزش رسمی، فلسفه علم را آغاز کرد و با عرضه ی فهرستی جدید، برای علم اصول فقه، ساختاری مستحکم تر مبتنی بر منطقی استوار برای این دانش کهن ارائه نمود.
وی پس از مدتی آموزش غیر رسمی علوم دینی در تهران، تحصیلات رسمی حوزوی خود را در قم آغاز کرد. سپس به تهران بازگشت و ادبیات و منطق را در نزد اساتید برجسته ای مانند حضرات آیات خوشوقت، فقهی و جوادی آموخت و اصول فقه مقدماتی و متوسظ را از محضر حضرات آیات علی محمدی سبزواری و رحمانی مازندرانی در تهران بهره جست. آن گاه پس از مهاجرت دائم به قم، دوره سطح را در مدت پنج سال در نزد استادان نام آوری همچون حضرات آیات شیخ علی پناه اشتهاردی، مصطفی اعتمادی، طاهر شمس گلپایگانی، حسینی کاشانی، صالحی مازندرانی، فاضل لنکرانی و سید حسن طاهری خرم آبادی به پایان رساند و در امتحانات حوزه بارها به عنوان فرد ممتاز معرفی شد. پس از آن به تحصیل عالی ترین سطح تحصیلات حوزوی-یعنی خارج فقه و اصول- پرداخت و از اساتید بزرگی همچون حضرات آیات عظام جعفر سبحانی، جواد تبریزی، وحید خراسانی، بهجت فومنی، مکارم شیرازی و میرزا هاشم آملی استفاده کرد و مکتب فقهی و اصولی شهید آیت الله سید محمدباقر صدر را در محضر درس آیت الله سید محمود هاشمی و به ویژه استاد برجسته آیت الله سید کاظم حائری فراگرفت. دانش رجال را از آیت الله جعفر سبحانی و رجالی نام آشنای معاصر، آیت الله سید موسی شبیری زنجانی آموخت.
در فلسفه و منطق از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات انصاری شیرازی، حسن زاده آملی و مصباح یزدی بهره جست و سال ها به خوشه چینی از خرمن حکمت حکیم متأله آیت الله جوادی آملی مشغول بود. افزون بر این، وی آموزش های اخلاقی و عرفانی را در تهران، در نزد آیت الله خوشوقت آغاز کرد و از ابتدای حضور خود در قم، افزون بر بهره گیری از دریای معنویت فقیه عارف، آیت الله بهجت فومنی و دروس اخلاق آیت الله مظاهری، با سالک واصل، آیت الله بهاءالدینی، مراوده و ارتباط مستمر و وثیق داشت و این ارتباط تا هنگام رحلت آن عارف فقیه، برقرار بود. وی در نزد آن بزرگوار، علاوه بر اخلاق و عرفان به تحصیل فقه، تفسیر قرآن و حدیث نیز پرداخت.
ایشان این توفیق را داشته است که افزون بر تدریس در دانشگاه ها، تقریباً تمام دروس مقدمات و سطح حوزه علمیه را بارها تدریس نماید و از سال 1369، در سن 29 سالگی، به تدریس خارج فقه و اصول عالی ترین دوره آموزشی حوزه علمیه اشتغال پیدا کند.
در درس فقه، به خلاف سایر علما که به بحث های متعارف مانند طهارت یا صلاه به روش سنتی می پردازند، روش ابتکاری وی بر مقایسه بحث های فقهی اسلامی با حقوق جدید در موضوعات اجتماعی مانند حقوق قراردادها، بازارهای بورس، قضاوت و حقوق جزا استوار است که با نیازهای امروز جامعه اسلامی تناسب بیشتری دارد.
در دوره دوم خارج اصول، ایشان با تفکیک مباحث فلسفه علم اصول فقه از علم اصول فقه، برای اولین بار در حوزه آموزش رسمی، فلسفه علم را آغاز کرد و با عرضه ی فهرستی جدید، برای علم اصول فقه، ساختاری مستحکم تر مبتنی بر منطقی استوار برای این دانش کهن ارائه نمود.
wikinoor: هادوی_تهرانی،_مهدی