هادوری

لغت نامه دهخدا

هادوری. ( ص ، اِ ) نوعی از گدایان باشند در نهایت سماجت. ( برهان ). نوعی از گدای مبرم که به در خانه ها می رفتند و به اصرار چیزی می خواستند. حکیم سنایی گفته :
دعوی دِه کنند ولیکن چو بنگری
هادوریان کوی و گدایان برزنند.
اثیر اخسیکتی گفته :
معیشتی نه که با عزت و قناعت آن
بهر دری نروم چون گدای هادوری.
( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) ( فرهنگ جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ نظام ).

فرهنگ فارسی

(صفت اسم ) فردی از گروهی از گدایان سمج که بدرخانه های میرفتند و باصرار چیزی طلب میکردند : (( معیشتی نه که باعزت و قناعت آن بهردری نروم چون گدای هادوری . ) )

فرهنگ معین

[ آرا. ] (اِ. ) گدای دوره گردِ سِمج .

فرهنگ عمید

۱. گدای سمج که با اصرار چیزی می خواهد: معیشتی نه که با عزت قناعت آن / به هر دری نروم چون گدای هادوری (اثیرالدین اخسیکتی: مجمع الفرس: هادوری ).
۲. مردم بی سروپا و فرومایه.

جدول کلمات

گدای سمج

پیشنهاد کاربران

کنایه از :
" گدای خیلی زگیل "
گدای سمج
گدای دورگرد

بپرس