هاده
لغت نامه دهخدا
هاده. [ هادْ دَ ] ( اِخ ) یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام. ( تاریخ گزیده ص 37 ).
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
به بندری بِدِه. بده به من
هادَّة: اسم ، فاعل ، جمع هَوّادّ ( ه د د ) ، به منای تندر ، آسمان غرّه ، رعد
هادّة السماء : رعد و برق اسمان
هادّة السماء : رعد و برق اسمان