هادخت نسک

لغت نامه دهخدا

هادخت نسک. [ دُ ن َ ] ( اِخ ) نام نسکی است از بیست ویک نسک کتاب زند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). نام نسک بیست ودویم از کتاب زند و آن را هاداختا نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). نسک بیستم از بیست ویک نسک اوستاست. در پهلوی هادخت «اونوالا 276» هادخت نسک که در متن اوستای وسترگارد جزو قطعات «یشتها» طبع شده ، یشت 21 و یشت 22 شمرده شده است ، اما در متن اوستای گلدنر عدد یشتها از 21 تجاوز نمی کند «ونندیشت » آخرین آنها به شمار رفته است ومعمولاً زرتشتیان همین ترتیب اخیر را محفوظ داشته و می دارند. هوگ در سال 1872م. متن اوستایی هادخت نسک را با تفسیر آن از روی دو نسخه خطی قدیمی که در قرن 14 م. نوشته شده تصحیح کرده با نقل تلفظ پهلوی تفسیر مذکور به خط لاتینی و ترجمه انگلیسی در آخر ارداویرافنامه منتشر نموده است . چندی بعد دارمستتر در جزو ترجمه زند اوستای خود، هادخت نسک را نیز ترجمه کرده است . تفسیر پهلوی هادخت نسک دارای 1530 کلمه است درکتاب هشتم و نهم دینکرد که از اوستا سخن رفته و اجزای آن یکایک شرح داده شده ، هادخت نسک بیستمین نسک ( کتاب ) اوستا به شمار رفته است. بنابراین هادخت نسک حالیه قطعه ای است که از بیستمین نسک گمشده عهد ساسانیان به جای مانده است. علاوه بر آن سروش یشت هادخت که امروزه یازدهمین یشت اوستا را تشکیل می دهد، از هادخت نسک قدیم به یادگار مانده است. هادخت نسک کنونی دارای 3فرگرد ( فصل ) است : فرگرد اول ، دارای 17 بند در فضیلت و تأثیر دعای «اشم وهو...». فرگرد دوم ، راجع به تجسم دین ( وجدان ) مرد نیکوکار به صورت دختری زیبا ( این قطع بسیار دلکش و قابل توجه است ). فرگرد سوم ، از مجسم شدن دین گناهکار به صورت زنی زشت گفتگو میکند .

فرهنگ فارسی

بیست و یکمین نسک اوستاست و دارای سه فرگرد ( فصل ) بوده . فرگرد اول دارای ۱۷ بند در فضیلت و تاثیر دعای ( اشم و هو ... ) فرگرد دوم راجع به تجسم دین [ وجدان ] مرد نیکوکار بصورت دختر زیبایی بحث می کند در فرگرد سوم از مجسم شدن دین گناهکار بصورت زنی زشت گفتگو می کند .

دانشنامه آزاد فارسی

هادُخْت نَسْک
متنی به زبان اوستایی، در زمرۀ متن های اوستای متأخر. هادخت (صورت پهلوی) در زبان اوستایی haojsaoxta به معنای «همراه گفته شده» است. سه قطعه از هادخت نسک که ششمین نسک گاسانیک از نسک های اوستای عهد ساسانی بوده، در دست است. قطعۀ نخست مربوط به اهمیت و اعتبار دعای اَشِم وهُو و قطعۀ دوم و سوم دربارۀ سرنوشت روان پس از مرگ است که به فرگرد نوزدهم وندیداد (بندهای ۲۷ تا ۳۲) شباهت دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس