هاتفی خرجردی

پیشنهاد کاربران

مولانا عَبدُالله هاتِفی خَرجـِردی خُراسانی ( ۸۵۸ – ۹۲۷ ه. ق ) یا هاتفی جامی شاعر ایرانی اواخر روزگار تیموری و اوایل دوره صفویه است. او پسر خواهر شاعر ایرانی عبدالرحمن جامی بود. هاتفی در شعرسرایی دنباله رو نظامی گنجوی بود. او را از مثنوی سرایان بزرگ سده دهم می دانند و بیشتر شعرهایش حماسی هستند. وی ابتدا تسنن بود و سپس شیعه شد و شاه اسماعیل یکم نیز در باغ خانه اش با وی ملاقات کرد. وی در سال ۹۲۷ه. ق در زادگاهش خرجرد جام درگذشت.
...
[مشاهده متن کامل]

وی از میان انواع شعر در مثنوی مهارت داشت و خمسه ای به پیروی نظامی گنجوی شاعر سدهٔ نهم آغاز کرد که ناتمام ماند. . از ویژگی های شعر ساده و روان او تشبیهات دقیق در اوصاف اشخاص و اعمال آنان و میدان های جنگ و صف آرایی ها برشمردنی است.
• منظومه ها ( خمسهٔ ناتمام ) :
لیلی و مجنون، هفت منظر ( مانند هفت پیکر نظامی حدود ۲۰۰۰ بیت ) ، در بحر خفیف سالم مخبون مقطوع خسرو و شیرینتیمورنامه یا تَمُرنامه یا ظفرنامه، شاهنامهٔ هاتفی یا شاهنشاه نامه. از پنح اثر که «خمسهٔ» او را تشکیل می دهند فقط چهارتای آن تاکنون منتشر گشته است.
• دیوان اشعار.
• هاتفی، عبدالله، شیرین و خسرو، متن انتقادی و مقدمه به سعی و اهتمام سعدالله اسدالله یف، مسکو: ادارهٔ انتشارات دانش، شعبهٔ ادبیات خاور، ۱۹۷۷.

هاتفی خرجردیهاتفی خرجردی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/هاتفی_خرجردی

بپرس