هاتفی جامی، عبدالله ( ـ خراسان ۹۲۷ق)
شاعر ایرانی. خواهرزاده و شاگرد عبدالرحمان جامی است. از انواع شعر در مثنوی مهارت داشت. خمسۀ نظامی را تتبع کرد و مثنوی های لیلی و مجنون (دوشنبه، ۱۹۶۲)، خسرو و شیرین، و هفت منظر را سرود. پس از آن به خواهش بدیع الزمان میرزای تیموری، در برابر سکندرنامه، تَمُرْنامه/ظفرنامه را به نظم درآورد که اقتباسی از ظفرنامۀ شرف الدین علی یزدی است (لکنهو، ۱۸۹۶م). پنجمین منظومۀ خمسۀ او هرگز به نظم درنیامد، ولی شاعر به جای آن به امر شاه اسماعیل صفوی شاهنامه ای در ذکر فتوحات وی منظوم ساخت که ناتمام ماند. هاتفی با آصفی هروی و مظفر حسین میرزا و کپک میرزا و بدیع الزمان میرزا، پسران حسین بایقرا، دوستی داشت. سخن او یک دست و روان است.
شاعر ایرانی. خواهرزاده و شاگرد عبدالرحمان جامی است. از انواع شعر در مثنوی مهارت داشت. خمسۀ نظامی را تتبع کرد و مثنوی های لیلی و مجنون (دوشنبه، ۱۹۶۲)، خسرو و شیرین، و هفت منظر را سرود. پس از آن به خواهش بدیع الزمان میرزای تیموری، در برابر سکندرنامه، تَمُرْنامه/ظفرنامه را به نظم درآورد که اقتباسی از ظفرنامۀ شرف الدین علی یزدی است (لکنهو، ۱۸۹۶م). پنجمین منظومۀ خمسۀ او هرگز به نظم درنیامد، ولی شاعر به جای آن به امر شاه اسماعیل صفوی شاهنامه ای در ذکر فتوحات وی منظوم ساخت که ناتمام ماند. هاتفی با آصفی هروی و مظفر حسین میرزا و کپک میرزا و بدیع الزمان میرزا، پسران حسین بایقرا، دوستی داشت. سخن او یک دست و روان است.
wikijoo: هاتفی_جامی،_عبدالله_(_ـ_خراسان_۹۲۷ق)