هئچت اسپ. [ هََ ءِ چ َ اَ پ َ ]( اِخ ) ( اوستایی ) هچدسپ ، نام چهارمین نیای زرتشت است ، چند بار پیغمبر از او در سرودهای خود گاتها یاد میکند چنانکه در یسنا 46 بند 15 و یسنا 53 بند 3 نام وی دیده میشود. در مروج الذهب هجدسف آمده است. جزء اول این نام از مصدر هئچ میباشد که در اوستا به معنی آب پاشیدن یا آب ریختن و تر کردن به کار رفته ، بنابراین باید هئچت اسپ به معنی «دارنده اسب پشنجیده » یا «دارنده اسب آب پاشیده شده »باشد. ( فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ص 229 ).
