نیکولو پاگانینی ( به ایتالیایی: Niccolò Paganini ) ( ایتالیایی: ( شنیدن ) ) ( زادهٔ ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ – درگذشتهٔ ۲۷ مهٔ ۱۸۴۰ ) آهنگساز و نوازندهٔ ویولن، ویولا و گیتار اهل ایتالیا بود و از نامدارترین و بزرگ ترین نوازندگان ویولن در تاریخ موسیقی است.
او با ابداع تکنیکی بدیع در نواختن ویولن، انقلاب عظیمی در نوازندگی این ساز برپا کرد. آثار او، در عین برخورداری از لطافت و ملودیهای زیبا، قطعات فوق العاده مشکلی از نظر تکنیک نوازندگی هستند. یکی از معروف ترین آثار او ۲۴ کاپریس برایِ ویولن تک است.
در گذشته ویولا سازی اصلی از خانواده سازهای زهی و آرشه ای بود و ویولن به عنوان ساز ارزانتر برای فقرا به حساب می آمد و که البته از آنجایی که خانواده پاگانینی خانواده ای فقیر بود به فراگرفتن ویولون مشغول شد و آنچنان غوغایی به پا کرد که اکنون ویولن را به عنوان ساز اصلی سازهای زهی آرشه ای می شناسیم.
نیکولو پاگانینی در روز ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ در بندر جنوا در ایتالیا و در خانواده ای نسبتاً فقیر به دنیا آمد. [ ۱] پدرش آنتونیو یک تاجر ناموفق بود و مادرش ترزا بوچاردو زنی خانه دار بود.
نیکولو در ۵ سالگی یادگیری ساز ماندولین را نزد پدرش که نوازنده ای آماتور بود آغاز کرد. پس از دو سال نواختن ماندولین، نواختن ویولون را شروع کرد؛ او درس های مقدماتی ویولون را از پدرش آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد؛ به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه ای را در نگاه اول بنوازد.
آنتونیو پاگانینی در رابطه با آموزش ویولون فرزندش، نیکولو بسیار سختگیر بود، پاگانینی در این باره می گوید:
«به سختی می توان پدری سختگیرتر از او تصور کرد، وقتی به اندازه کافی در نظرش کوشا نبودم تا وقتی که تلاشم را دو برابر کنم با گرسنه نگه داشتن من، مرا تنبیه می کرد و این موجب ضعیف شدن بدن و سلامتی ام شد. »
پاگانینی بعد از آنکه درس های مقدماتی موسیقی را از پدرش آموخت، شش ماه نزد جاکومو کوستا ( Giacomo Costa ) که خواننده اپرایی مشهور بود آموزش های خود را ادامه داد. معلم بعدی نیکولو فرانچسکو نیکو بود که به گفته پاگانینی تأثیر بسزایی در اطلاعات موسیقایی او داشت. یکی دیگر از معلم های نیکولو جوانی سروتو ( Giovanni Servetto ) نام داشت که نوازنده ای اهل جنوا بود. پس از آموزش ویولون زیر نظر چروتو، نیکولو به همراه پدرش برای تکمیل اطلاعات هنری اش نزد الساندرو رولا در پارما رفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو با ابداع تکنیکی بدیع در نواختن ویولن، انقلاب عظیمی در نوازندگی این ساز برپا کرد. آثار او، در عین برخورداری از لطافت و ملودیهای زیبا، قطعات فوق العاده مشکلی از نظر تکنیک نوازندگی هستند. یکی از معروف ترین آثار او ۲۴ کاپریس برایِ ویولن تک است.
در گذشته ویولا سازی اصلی از خانواده سازهای زهی و آرشه ای بود و ویولن به عنوان ساز ارزانتر برای فقرا به حساب می آمد و که البته از آنجایی که خانواده پاگانینی خانواده ای فقیر بود به فراگرفتن ویولون مشغول شد و آنچنان غوغایی به پا کرد که اکنون ویولن را به عنوان ساز اصلی سازهای زهی آرشه ای می شناسیم.
نیکولو پاگانینی در روز ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ در بندر جنوا در ایتالیا و در خانواده ای نسبتاً فقیر به دنیا آمد. [ ۱] پدرش آنتونیو یک تاجر ناموفق بود و مادرش ترزا بوچاردو زنی خانه دار بود.
نیکولو در ۵ سالگی یادگیری ساز ماندولین را نزد پدرش که نوازنده ای آماتور بود آغاز کرد. پس از دو سال نواختن ماندولین، نواختن ویولون را شروع کرد؛ او درس های مقدماتی ویولون را از پدرش آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد؛ به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه ای را در نگاه اول بنوازد.
آنتونیو پاگانینی در رابطه با آموزش ویولون فرزندش، نیکولو بسیار سختگیر بود، پاگانینی در این باره می گوید:
«به سختی می توان پدری سختگیرتر از او تصور کرد، وقتی به اندازه کافی در نظرش کوشا نبودم تا وقتی که تلاشم را دو برابر کنم با گرسنه نگه داشتن من، مرا تنبیه می کرد و این موجب ضعیف شدن بدن و سلامتی ام شد. »
پاگانینی بعد از آنکه درس های مقدماتی موسیقی را از پدرش آموخت، شش ماه نزد جاکومو کوستا ( Giacomo Costa ) که خواننده اپرایی مشهور بود آموزش های خود را ادامه داد. معلم بعدی نیکولو فرانچسکو نیکو بود که به گفته پاگانینی تأثیر بسزایی در اطلاعات موسیقایی او داشت. یکی دیگر از معلم های نیکولو جوانی سروتو ( Giovanni Servetto ) نام داشت که نوازنده ای اهل جنوا بود. پس از آموزش ویولون زیر نظر چروتو، نیکولو به همراه پدرش برای تکمیل اطلاعات هنری اش نزد الساندرو رولا در پارما رفت.
wiki: نیکولو پاگانینی