نیکولاس کریستوبال گیین باتیستا ( زادهٔ ۱۰ ژوئیه ۱۹۰۲ - درگذشتهٔ ۱۶ ژوئیه ۱۹۸۹ ) یک شاعر دورگه آفریقایی کوبایی بود.
وی در کاماگوئه، کوبا متولد شد. او در دانشگاه هاوانا در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد اما به زودی حرفهٔ حقوقی را ترک گفت و به عنوان مأمور چاپخانه و روزنامه نگار مشغول به کار شد.
... [مشاهده متن کامل]
از اوایل دههٔ ۱۹۲۰، اشعار وی در مجلات مختلفی به چاپ می رسید و اولین مجموعه اشعار او با نام «انگیزه های مطبوع» ( به اسپانیایی: Motivos de son ) در سال ۱۹۳۰ به چاپ رسید.
رژیم ماچادو ( به اسپانیایی: Machado ) در سال ۱۹۳۳ سرنگون شد اما سرکوبی ها شدت یافت. در سال ۱۹۳۶؛ گیین به همراه دیگر ویراستاران مدیودیا ( به اسپانیایی: Mediodía ) با اتهامات دروغین دستگیر شدند و مدتی را در زندان گذراندند. سال بعد او به عضویت حزب کمونیسم درآمد و به اولین سفر خارج از کشور به مقصد اسپانیا رفت تا در کنگرهٔ هنرمندان و نویسندگان شرکت کند. همجنین در داخل اسپانیا به سفر پرداخت تا از جنگ های داخلی گزارش تهیه کند.
گیین در سال ۱۹۴۰ به کوبا بازگشت و به عنوان کاندیدای حزب کمونیسم در انتخابات محلی شرکت کرد. سال بعد تقاضای وی برای ویزای آمریکا رد شد. با این حال او در ۲۰ سال آینده دست به سفرهای گسترده ای در آمریکای جنوبی، چین و اروپا زد. او در سال ۱۹۵۳ توسط دولت باتیستا از ورود به کوبا منع شد. اما بعد از انقلاب کوبا، فیدل کاسترو بازگشت او را به کشور گرامی داشت. وی به عنوان رئیس «انجمن ملی نویسندگان کوباً برگزیده شد. با این حال او اشعاری مهیج و کنایه آمیز با برجسته کردن اوضاع اجتماعی سرود که می توان از آن میان به» مشکلات پس رفت « ( به اسپانیایی: Problemas de Subdesarrollo ) و» دو کودک" ( به اسپانیایی:Dos Niños ) اشاره کرد.
شاید گیین، سرشناس ترین پرچم دار اشعار سیاه پوستی است که سعی کرد ترکیبی بین عناصر فرهنگی سیاهان و سفیدان ( فرهنگ دورگه ) به وجود آورد. ویژگی سروده های او بهره گیری از نام آواها است که در واقع تلاشی است برای تقلید صدای طبل و دهل و ریتمی دلپذیر. قطعهٔ سمفونی «سنسمایا» ( به اسپانیایی: Sensemayá ) اثر» سیلوستره رووئلتاس براساس شعری به همان نام از گیین است که به عنوان بهترین اثر این موسیقی دان شناخته می شود.
نیکولاس گیین در سال ۱۹۸۹ در سن ۷۸ سالگی از دنیا رفت و در قبرستان کولون در هاوانا به خاک سپرده شد. خواهرزادهٔ وی، «نیکولاس گیین لاندریان» ( به اسپانیایی: Nicolás Guillén Landrián ) یک فیلم ساز تجربی کوبایی بود. ( ۱۹۸۳–۲۰۰۳ ) وی در سال ۱۹۵۴ برندهٔ «جایزهٔ صلح لنین» شد.
وی در کاماگوئه، کوبا متولد شد. او در دانشگاه هاوانا در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد اما به زودی حرفهٔ حقوقی را ترک گفت و به عنوان مأمور چاپخانه و روزنامه نگار مشغول به کار شد.
... [مشاهده متن کامل]
از اوایل دههٔ ۱۹۲۰، اشعار وی در مجلات مختلفی به چاپ می رسید و اولین مجموعه اشعار او با نام «انگیزه های مطبوع» ( به اسپانیایی: Motivos de son ) در سال ۱۹۳۰ به چاپ رسید.
رژیم ماچادو ( به اسپانیایی: Machado ) در سال ۱۹۳۳ سرنگون شد اما سرکوبی ها شدت یافت. در سال ۱۹۳۶؛ گیین به همراه دیگر ویراستاران مدیودیا ( به اسپانیایی: Mediodía ) با اتهامات دروغین دستگیر شدند و مدتی را در زندان گذراندند. سال بعد او به عضویت حزب کمونیسم درآمد و به اولین سفر خارج از کشور به مقصد اسپانیا رفت تا در کنگرهٔ هنرمندان و نویسندگان شرکت کند. همجنین در داخل اسپانیا به سفر پرداخت تا از جنگ های داخلی گزارش تهیه کند.
گیین در سال ۱۹۴۰ به کوبا بازگشت و به عنوان کاندیدای حزب کمونیسم در انتخابات محلی شرکت کرد. سال بعد تقاضای وی برای ویزای آمریکا رد شد. با این حال او در ۲۰ سال آینده دست به سفرهای گسترده ای در آمریکای جنوبی، چین و اروپا زد. او در سال ۱۹۵۳ توسط دولت باتیستا از ورود به کوبا منع شد. اما بعد از انقلاب کوبا، فیدل کاسترو بازگشت او را به کشور گرامی داشت. وی به عنوان رئیس «انجمن ملی نویسندگان کوباً برگزیده شد. با این حال او اشعاری مهیج و کنایه آمیز با برجسته کردن اوضاع اجتماعی سرود که می توان از آن میان به» مشکلات پس رفت « ( به اسپانیایی: Problemas de Subdesarrollo ) و» دو کودک" ( به اسپانیایی:Dos Niños ) اشاره کرد.
شاید گیین، سرشناس ترین پرچم دار اشعار سیاه پوستی است که سعی کرد ترکیبی بین عناصر فرهنگی سیاهان و سفیدان ( فرهنگ دورگه ) به وجود آورد. ویژگی سروده های او بهره گیری از نام آواها است که در واقع تلاشی است برای تقلید صدای طبل و دهل و ریتمی دلپذیر. قطعهٔ سمفونی «سنسمایا» ( به اسپانیایی: Sensemayá ) اثر» سیلوستره رووئلتاس براساس شعری به همان نام از گیین است که به عنوان بهترین اثر این موسیقی دان شناخته می شود.
نیکولاس گیین در سال ۱۹۸۹ در سن ۷۸ سالگی از دنیا رفت و در قبرستان کولون در هاوانا به خاک سپرده شد. خواهرزادهٔ وی، «نیکولاس گیین لاندریان» ( به اسپانیایی: Nicolás Guillén Landrián ) یک فیلم ساز تجربی کوبایی بود. ( ۱۹۸۳–۲۰۰۳ ) وی در سال ۱۹۵۴ برندهٔ «جایزهٔ صلح لنین» شد.
