نیکلاس توماس باودین ( Nicolas Thomas Baudin ) ( ۱۷ فوریه ۱۷۵۴ – ۱۶ سپتامبر ۱۸۰۳ ) ، کاوشگر، نقشه بردار، طبیعت گرا و آب نگار فرانسوی بود.
نیکلاس باودین در ۱۷ فوریه ۱۷۵۴ در «سن مارتین دی رِ» در «ایل دی رِ» به دنیا آمد. [ ۱] وی در سن ۱۵ سالگی به عنوان کارآموز ( دریانورد ) به نیروی دریایی بازرگانی پیوست. نیکلاس «قد متوسط و موهای قهوه ای» داشت. وی در سن ۲۰ سالگی در فلامند به کمپانی هند شرقی فرانسه پیوست. او از اِلتویل در هند بازگشت و به لوریان رفت.
قرار بود نیکلاس در ابتدای سال ۱۷۷۸ به عنوان ستوان دوم از مقصد نانت بر روی کشتی لایون حرکت کند. این کشتی به درخواست آمریکایی ها توسط برادرش، ژان پلتیر دودویر، تجهیز و مسلح شده بود و به دین تغییر نام پیدا کرد. در ابتدا وزیر نیروی دریایی مخالف بود، اما سرانجام نظر خود را تغییر داد و اجازه خروج را صادر نمود. این تغییر در پی امضای معاهده میان فرانسه و ایالات متحده در ۶ فوریه رخ داد. از آنجاییکه تحمل جو میان خدمه فرانسوی و آمریکایی کشتی لایون سخت شده شد، باودین توسط لاموت پیکت به دوک د شوزول منتقل شد. این کشتی به دست ژان پلتیر دودویر تجهیز شده بود. دوک د شوزول رسماً به سمت سنت دومینگ می رفت، اما در واقع مقصد آن نوا اسکوشیا بود. با این حال کشتی در لیورپول واقع در نوا اسکوشیا غرق شد.
در پی این حادثه باودین مجروح شد، در ۲۴ آوریل ۱۷۷۸ به اسارت بریتانیا درآمد و در هالیفاکسِ کانادا بازداشت شد. او پس از یک ماه همراه با ۱۰ زندانی دیگر فرار کرد و در میان جوامع دوستانه آکادیا پنهان شد. وی کاپیتان کشتی باری آمفیتریت بود؛ کشتی ای که توسط انگلیسی ها غرق شد و به عمق ۶۰ لیگی دریا فرورفت. باودین از این حادثه با کمک یک قایق پارویی نجات یافت و راهی دماغه کاد و سپس بوستون شد. به عنوان کاپیتان کشتی روانچ که ۴۰۰ تُن وزن داشت و توسط جینج و پسران بوردو، با ۳۰ مرد و ۱۲ توپ تجهیز شده بود، وی توسط انگلیسی ها خارج از کاپ - هائیتین، به سمت بوستون بازپس گرفته شد. سپس باودین را به عنوان زندانی به جامائیکا بردند و بعدتر به درخواست کنت دآرگو، قومندان سن دومینگ، او را مبادله کردند. او با ناو ماینرو، تحت فرماندهی کاپیتان دو گریموارد که بعداً بر اساس توافق در روشفورت گیوتین شد، به فرانسه بازگشت.
باودین در ۲ مارس ۱۷۸۰ در فرانسه به عنوان کاپیتان نیروی دریایی در دریای لا روشل منصوب شد و قرار بود روی کشتی های تجاری حرکت کند. او در سن ۲۷ سالگی به عنوان کاپیتان آپولون، یک ناوچه غیرنظامی ۱۱۰۰ تُنی و ۴۲ توپی که توسط ژان پلتیر دودویر تجهیز شده بود، منصوب شد. او قرار بود بخشی از کاروانی را تشکیل دهد که قرار شد لژیون لوکزامبورگ را برای دفاع مستعمره کیپ هلند در دماغه امید نیک تقویت کند. با این حال، هنگام توقف در برست، کنت هکتور تصمیم گرفت مردی با تجربه به نام فلیکس دو سنت هیلر را به این شغل منصوب کند. برادر باودین پس از بازگشت به نانت متوجه ناراحتی بومارشه، صاحب کشتی، شد و لذا فرماندهی کشتی ۶۰۰ تُنی اِیمبل ایجنی را به باودین سپرد تا به سن دومینگ و سپس به ایالات متحده برود. او به بوردو بازگشت و در ۱۲ دسامبر ۱۷۸۲ ژیروند را ترک کرد. باودین بخشی از کاروان متشکل از پنج کشتی تجاری بود که توسط یک کشتی انگلیسی به نام مِدیتور مورد حمله قرار گرفتند. پس از یک نبرد سخت، باودین فرار کرد اما دو کشتی دیگر متعلق به بومارشه، به اسارت درآمدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنیکلاس باودین در ۱۷ فوریه ۱۷۵۴ در «سن مارتین دی رِ» در «ایل دی رِ» به دنیا آمد. [ ۱] وی در سن ۱۵ سالگی به عنوان کارآموز ( دریانورد ) به نیروی دریایی بازرگانی پیوست. نیکلاس «قد متوسط و موهای قهوه ای» داشت. وی در سن ۲۰ سالگی در فلامند به کمپانی هند شرقی فرانسه پیوست. او از اِلتویل در هند بازگشت و به لوریان رفت.
قرار بود نیکلاس در ابتدای سال ۱۷۷۸ به عنوان ستوان دوم از مقصد نانت بر روی کشتی لایون حرکت کند. این کشتی به درخواست آمریکایی ها توسط برادرش، ژان پلتیر دودویر، تجهیز و مسلح شده بود و به دین تغییر نام پیدا کرد. در ابتدا وزیر نیروی دریایی مخالف بود، اما سرانجام نظر خود را تغییر داد و اجازه خروج را صادر نمود. این تغییر در پی امضای معاهده میان فرانسه و ایالات متحده در ۶ فوریه رخ داد. از آنجاییکه تحمل جو میان خدمه فرانسوی و آمریکایی کشتی لایون سخت شده شد، باودین توسط لاموت پیکت به دوک د شوزول منتقل شد. این کشتی به دست ژان پلتیر دودویر تجهیز شده بود. دوک د شوزول رسماً به سمت سنت دومینگ می رفت، اما در واقع مقصد آن نوا اسکوشیا بود. با این حال کشتی در لیورپول واقع در نوا اسکوشیا غرق شد.
در پی این حادثه باودین مجروح شد، در ۲۴ آوریل ۱۷۷۸ به اسارت بریتانیا درآمد و در هالیفاکسِ کانادا بازداشت شد. او پس از یک ماه همراه با ۱۰ زندانی دیگر فرار کرد و در میان جوامع دوستانه آکادیا پنهان شد. وی کاپیتان کشتی باری آمفیتریت بود؛ کشتی ای که توسط انگلیسی ها غرق شد و به عمق ۶۰ لیگی دریا فرورفت. باودین از این حادثه با کمک یک قایق پارویی نجات یافت و راهی دماغه کاد و سپس بوستون شد. به عنوان کاپیتان کشتی روانچ که ۴۰۰ تُن وزن داشت و توسط جینج و پسران بوردو، با ۳۰ مرد و ۱۲ توپ تجهیز شده بود، وی توسط انگلیسی ها خارج از کاپ - هائیتین، به سمت بوستون بازپس گرفته شد. سپس باودین را به عنوان زندانی به جامائیکا بردند و بعدتر به درخواست کنت دآرگو، قومندان سن دومینگ، او را مبادله کردند. او با ناو ماینرو، تحت فرماندهی کاپیتان دو گریموارد که بعداً بر اساس توافق در روشفورت گیوتین شد، به فرانسه بازگشت.
باودین در ۲ مارس ۱۷۸۰ در فرانسه به عنوان کاپیتان نیروی دریایی در دریای لا روشل منصوب شد و قرار بود روی کشتی های تجاری حرکت کند. او در سن ۲۷ سالگی به عنوان کاپیتان آپولون، یک ناوچه غیرنظامی ۱۱۰۰ تُنی و ۴۲ توپی که توسط ژان پلتیر دودویر تجهیز شده بود، منصوب شد. او قرار بود بخشی از کاروانی را تشکیل دهد که قرار شد لژیون لوکزامبورگ را برای دفاع مستعمره کیپ هلند در دماغه امید نیک تقویت کند. با این حال، هنگام توقف در برست، کنت هکتور تصمیم گرفت مردی با تجربه به نام فلیکس دو سنت هیلر را به این شغل منصوب کند. برادر باودین پس از بازگشت به نانت متوجه ناراحتی بومارشه، صاحب کشتی، شد و لذا فرماندهی کشتی ۶۰۰ تُنی اِیمبل ایجنی را به باودین سپرد تا به سن دومینگ و سپس به ایالات متحده برود. او به بوردو بازگشت و در ۱۲ دسامبر ۱۷۸۲ ژیروند را ترک کرد. باودین بخشی از کاروان متشکل از پنج کشتی تجاری بود که توسط یک کشتی انگلیسی به نام مِدیتور مورد حمله قرار گرفتند. پس از یک نبرد سخت، باودین فرار کرد اما دو کشتی دیگر متعلق به بومارشه، به اسارت درآمدند.
wiki: نیکولاس باودین