نیکول وُوایی پاشینیان ( ارمنی: Նիկոլ Վովայի Փաշինյան؛ زادهٔ ۱ ژوئن ۱۹۷۵ ) روزنامه نگار و ناشر سابق و سیاستمدار اهل ارمنستان است که از ۸ مه ۲۰۱۸ به عنوان نخست وزیر ارمنستان فعالیت می کند.
در ۲۵ فوریه ۲۰۲۱، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ارمنستان ، اونیک گاسپاریان و بیش از ۴۰ ژنرال عالی رتبه دیگر، خواستار استعفای پاشینیان شدند، اقدامی که پاشینیان آن را به عنوان تلاش برای کودتا توصیف کرد، این بحران سیاسی با برکناری گاسپاریان پایان یافت. در ۲۵ آوریل ۲۰۲۱ پاشینیان استعفای رسمی خود را از نخست وزیری اعلام کرد تا اجازه دهد انتخابات زودهنگام در ماه ژوئن برگزار شود، اگرچه اعلام کرد که تا زمان برگزاری انتخابات به عنوان کفیل نخست وزیر باقی خواهد ماند. با اینحال حزب وی با کسب بیش از نیمی از آرا در انتخابات ۲۰۲۱ به پیروزی دست یافت.
... [مشاهده متن کامل]
نیکول پاشینیان در ۱ ژوئن ۱۹۷۵ در شهر ایجوان به دنیا آمد. وی نخست به عنوان روزنامه نگار در روزنامه «دوران ارمنی» وارد فعالیت حرفه ای و سیاسی شد. پاشینیان سال ۲۰۰۹ به اتهام فعالیت برای براندازی محکوم به زندان شد و به زندگی زیرزمینی روی آورد تا اینکه پس از یک سال داوطلبانه خود را معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم شد، اما در سال ۲۰۱۱ پس از دو سال، در بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو عمومی قرار گرفت. وی عضو کنگره ملی ارمنی ( حزب مخالف دولت ) به رهبری لوون تر - پتروسیان رئیس جمهور سابق ارمنستان بود. وی سردبیر پرفروش ترین روزنامه ارمنستان «هایکاکان ژاماناک» بود.
وی در سال ۲۰۱۲ به عنوان نماینده به مجلس ملی جمهوری ارمنستان راه یافت. پاشینیان در سال ۲۰۱۵ حزب «پیمان مدنی» را تأسیس نمود و در سال ۲۰۱۷ هم بنیان گذار ائتلاف «راه کار» شد که رهبری آن را تا به امروز بر عهده دارد. وی در سال ۲۰۱۸ به ابتکار «اقدام من» علیه سومین دوره حکومت سرژ سارگسیان اقدام نمود. در چارچوب این اقدام وی فاصله بین شهرهای گیومری تا ایروان را با پای پیاده طی نمود. در این کنش افراد بسیاری به او پیوستند تا اینکه شمار آنان به ده ها هزار نفر رسید. شکل گیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در ایروان و دیگر شهرهای ارمنستان سرژ سارگسیان را وادار به استعفا از پست نخست وزیری نمود و مبارزه مخالفان علیه حزب حاکم جمهوریخواه همچنان ادامه یافت تا این حزب راضی به پذیرش قدرت یافتن رهبر مخالفان شد. در نتیجه این اعتراضات همه احزاب کشور به پاشینیان پیوستند، ائتلاف حاکم فروریخت و چند وزیر از مقام خود استعفا کردند.
در ۲۵ فوریه ۲۰۲۱، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ارمنستان ، اونیک گاسپاریان و بیش از ۴۰ ژنرال عالی رتبه دیگر، خواستار استعفای پاشینیان شدند، اقدامی که پاشینیان آن را به عنوان تلاش برای کودتا توصیف کرد، این بحران سیاسی با برکناری گاسپاریان پایان یافت. در ۲۵ آوریل ۲۰۲۱ پاشینیان استعفای رسمی خود را از نخست وزیری اعلام کرد تا اجازه دهد انتخابات زودهنگام در ماه ژوئن برگزار شود، اگرچه اعلام کرد که تا زمان برگزاری انتخابات به عنوان کفیل نخست وزیر باقی خواهد ماند. با اینحال حزب وی با کسب بیش از نیمی از آرا در انتخابات ۲۰۲۱ به پیروزی دست یافت.
... [مشاهده متن کامل]
نیکول پاشینیان در ۱ ژوئن ۱۹۷۵ در شهر ایجوان به دنیا آمد. وی نخست به عنوان روزنامه نگار در روزنامه «دوران ارمنی» وارد فعالیت حرفه ای و سیاسی شد. پاشینیان سال ۲۰۰۹ به اتهام فعالیت برای براندازی محکوم به زندان شد و به زندگی زیرزمینی روی آورد تا اینکه پس از یک سال داوطلبانه خود را معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم شد، اما در سال ۲۰۱۱ پس از دو سال، در بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو عمومی قرار گرفت. وی عضو کنگره ملی ارمنی ( حزب مخالف دولت ) به رهبری لوون تر - پتروسیان رئیس جمهور سابق ارمنستان بود. وی سردبیر پرفروش ترین روزنامه ارمنستان «هایکاکان ژاماناک» بود.
وی در سال ۲۰۱۲ به عنوان نماینده به مجلس ملی جمهوری ارمنستان راه یافت. پاشینیان در سال ۲۰۱۵ حزب «پیمان مدنی» را تأسیس نمود و در سال ۲۰۱۷ هم بنیان گذار ائتلاف «راه کار» شد که رهبری آن را تا به امروز بر عهده دارد. وی در سال ۲۰۱۸ به ابتکار «اقدام من» علیه سومین دوره حکومت سرژ سارگسیان اقدام نمود. در چارچوب این اقدام وی فاصله بین شهرهای گیومری تا ایروان را با پای پیاده طی نمود. در این کنش افراد بسیاری به او پیوستند تا اینکه شمار آنان به ده ها هزار نفر رسید. شکل گیری و تداوم اعتراضات گسترده ضددولتی در ایروان و دیگر شهرهای ارمنستان سرژ سارگسیان را وادار به استعفا از پست نخست وزیری نمود و مبارزه مخالفان علیه حزب حاکم جمهوریخواه همچنان ادامه یافت تا این حزب راضی به پذیرش قدرت یافتن رهبر مخالفان شد. در نتیجه این اعتراضات همه احزاب کشور به پاشینیان پیوستند، ائتلاف حاکم فروریخت و چند وزیر از مقام خود استعفا کردند.
پاشینیان پاشو. پانمی شم. جون خاله جون پا نمی شم. جون عمه جون پا نمی شم. . . . . . . .