نیکوروش

لغت نامه دهخدا

نیکوروش. [ رَ وِ ] ( ص مرکب ) آن که روش نیکو دارد. ( یادداشت مؤلف ). نکورفتار. نکوکردار :
تو نیکوروش باش تا بدسگال
به نقص تو گفتن نیابد مجال.

سعدی.

( صفت ) نیک روشی : (( تو نیکو روش باش تا بد سگال بنقص تو گفتن نیاید مجال . ) ) ( گلستان . قر. ۷۹ )

خوش رفتار، نیکوکار، خوش طینت.

نیکوروش ؛ آنکه شیوه و راه و رسم پسندیده داشته باشد :
تو نیکوروش باش تا بدسگال
به نقض تو گفتن نیابد مجال.
سعدی.