نیکواعتقادی. [ اِ ت ِ ] ( حامص مرکب ) ایمان. خوش عقیدتی. حسن عقیدت. اخلاص : خداوند عالم را از دینداری و نیکواعتقادی و دانش و عدل کی بدان آراسته است برخورداری دهاد. ( فارسنامه ابن بلخی ص 34 ). نیکواعتقادی مردم و اکرام و اشفاق ایشان درباره او و سادات علویه به قم بازگشت. ( تاریخ قم ص 29 ).
