نیکلای مارکف

مارکوف معماری اسلامی و شیوه های سنتی احداث بناهای ایرانی و مصالح محلی از قبیل آجر، سنگ، کاشی و گچ را می ستود. در واقع، آجرهای خشتی که وی به کار می برد، به نام آجر مارکوفی مشهور شد. شهر تهران در دههٔ اول و دوم قرنِ جاری پر از ساختمان هایی به سبک او شد، سبکی که تلفیق چهار نوع فرهنگ را به نمایش می گذاشت: مدرن، التقاطی، غربی و ایرانی. آرت دکو و جریان های موازی در اروپا و آمریکا استفاده از نتایج پژوهش های باستان شناسی، به خصوص نتایج مربوط به دوران اسلامی و صفوی در طراحی بر روشِ معماریِ مارکف تأثیر گذاشتند. استفاده از فناوری محلی متأثر از کشفیات باستان شناسی در طراحیِ بناها از دیگر ویژگی های کارِ مارکف بود.
مقبره او در گورستان دولاب تهران قرار دارد.
• دبیرستان البرز: ساختمان دبیرستان البرز از نخستین کارهای او محسوب می شود.
• ساختمان اداره پست ایران ( تهران ) : این بنا در سال ۱۳۰۷ هجری خورشیدی با صرف هزینهٔ پانصد هزار تومان و با مساحت ۱۵ هزار متر مربع در خیابان سپه ( امام خمینی فعلی ) تأسیس شد. بخشی از این ساختمان که در کنار سردر باغ ملی است و قبلاً اداره گمرکات پست بوده، به موزه تبدیل شده است. از ویژگی های سبک معماریِ دورهٔ پهلوی اول که در ساختمان موزهٔ پست هم به کار رفته، ترکیبِ معماری دوران های مختلف تاریخی در ایران و غرب است.
• مدرسهٔ ژاندارک
• دانشسرای عالیِ واقع در میدان بهارستان: این مکان محل دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود که در حال حاضر، باغ موزه نگارستان دانشگاه تهران است.
• عمارت شهرداری: واقع در میدان توپخانه که در دوران محمدرضا شاه تخریب شد.
• کارخانه قند ورامین: نخستین کارخانه قند ایران و خاورمیانه است که در سال ۱۳۱۳ خورشیدی توسط نیکلای مارکوف ساخته و در سال ۱۳۸۴ به بخش خصوصی واگذار شده است. این کارخانه در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
• مدرسه جدید دارالفنون
• زندان قصر
• ساختمان شهرداری
• خانهٔ پروفسور عدل
• دبیرستان انوشیروان دادگر
• مسجد فخرالدوله امین الدوله
• کارخانه سیمان تهران
• سفارت ایتالیا
• دبیرستان امام همدان
• کلیسای مریم مقدس
• ساختمانِ سینگر: این بنا در چهارراهِ مخبرالدوله تهران واقع است. در ساختِ این بنا مارکف معماریِ اروپاییِ معمول را دنبال کرد و آن را به صورتِ نئوکلاسیک ساخت که منعکس کنندهٔ معماریِ کلاسیکِ قرن ۱۶ بود.
• عمارت مشیرالدوله: این خانه، در انتهای بن بست پیرنیا در خیابان لاله زار نو و کمی پایین تر از چهارراه کنت واقع است و در آغازِ مشروطهٔ دوم به سفارشِ مشیرالدوله ساخته شد که در سن پترزبورگ با مارکف صمیمیت پیدا کرده بود. این ساختمان که خاطرهٔ انشای فرمان مشروطیت، تدوین قوانین جدید دادگستری و نگارش کتاب تاریخ ایران باستان و دیگر آثار مشیرالدوله پیرنیا و زندگی روزمره و مرگ و حتی مجلس ختمش در دوره پهلوی دوم را در خود دارد، پس از انقلاب اسلامی به عنوان بنای تاریخی به ثبت سازمان میراث فرهنگی رسید و با انجام تعمیرهایی، اینک موزه موسسه ای به نام مطالعات علوم پزشکی است.