نیک نیک

لغت نامه دهخدا

نیک نیک. ( ق مرکب ) به خوبی. کاملاً. به کلی. یک باره :
جان دریغم نیست از عیسی ولیک
واقفم بر علم دینش نیک نیک.
مولوی.
گفت نادر چیز می خواهی ولیک
غافل از حکم خدایی نیک نیک.
مولوی.
تو قیاس از خویش می گیری ولیک
دور دور افتاده ای تو نیک نیک.
مولوی.

فرهنگ فارسی

بخوبی ٠ کاملا ٠ بکلی ٠ یکباره

پیشنهاد کاربران

بپرس