نیک سیرتی

لغت نامه دهخدا

نیک سیرتی. [ رَ ] ( حامص مرکب ) پاک نهادی. پاکدلی. نیکوسیرتی. نیک سیرت بودن. رجوع به نیک سیرت شود.

فرهنگ فارسی

۱- خوش خویی خوش خلقی . ۲ - پارسایی .

پیشنهاد کاربران

بپرس