نیک اموز

لغت نامه دهخدا

( نیک آموز ) نیک آموز. ( نف مرکب ) ناصح. واعظ. ( آنندراج ). خیرخواه. که دیگران را به نیکی و خیر دلالت کند :
هر که را گوشی بود موقوف پیغام بلا
کی تواند گوش کردن پند نیک آموز خویش.
جلال عضد( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس