نیک اعتقاد

لغت نامه دهخدا

نیک اعتقاد. [ اِ ت ِ ] ( ص مرکب ) خوش نیت. خوش عقیدت :
ز هر بدی دل نیک اعتقاد تو خالی است
بر آن قیاس که خالی است خلد از اهریمن.

سوزنی.

یقین شده ست همه خلق را که نیست چو تو
ستوده سیرت و نیک اعتقاد و نیکوظن.

سوزنی.

دل آسوده شد مرد نیک اعتقاد
که سرگشته ای را برآمد مراد.

سعدی.

خوش نیت . خوش عقیدت

معتقد، صاحب نظر، صاحب دل